SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
A 334 - Markgreifa Albricts vísa og symbolum: Hvað minn Guð vill það verði ætíðFyrsta ljóðlína:Verði ætíð hvað vill minn Guð
Heimild:Sálmabók Guðbrands (1589). Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sálmar
Markgreifa Albricts vísa og symbolum: Hvað minn Guð vill það verði ætíð
[Nótur] 1. Verði
ætíð hvað vill minn Guð.Vilji hans er jafnan hið besta. Vís er þeim jafnan vernd og stoð við hann sem sína trú festa. Hann hjálpar trúr eymd allri úr og agar veröld með máta. Þann á honum traust hefur efalaust ei vill né kann forláta.
2. Herra
Guð, traust og heill mín er,hjálp, von, líf, eilíf sæla. Hvað sem hann vill það verði mér, vil eg ei því móti mæla. Hans mildi klár mín höfuðhár hefur öll talið án efa. Um nótt og dag minn hugsar hag. Hjálp nógliga vill mér gefa.
3. Þar
fyrir auma veröld viðvil eg nú fúsliga skilja. Til míns Drottins í fullan frið fara eftir hans vilja. Fel mína önd í föðursins hönd. Í framför og síðsta voða Guð eilífi mér yfirsté andskota, synd, víti, dauða.
4. Því
sé dýrð, heiður, þökk og lofþér, faðir allrar mildi, hvör oss kærasta son sinn gaf, synd heimsins sá bæta skyldi. Á hann þeim hlóð, ómannlig þjóð, átt þér slíkt í hjarta festa. Það hugsa títt og þakka blítt þá náð og hans miskunn mesta. |