A 146 - Einn þakklætis sálmur eftir sakramentið

Einn þakklætis sálmur eftir sakramentið
Kriste vér allir þökkum þér.

Kriste vér allir þökkum þér,
þá sætu ást þú oss sýndir.
Út þú gafst oss þig allan hér
og allt í dauðann þig píndir,
svo að vér yrðum synda frí,
sjálfs þín blóði úthelltir því,
svo yrðum vér ei týndir.

Því er það nú allt uppfyllt svo,
að hans miskunn vér hljótum,
syndanna lausn og sanna ró,
slíkrar hans gæsku njótum,
semjum traust og sérligt ráð,
svo að vér eigi þessa náð
með ótrú af oss brjótum.

Þinn fagra líkam til fæðu gafst
og fékkst oss þitt blóð að drekka,
að auka svo vorn anda kraft
og illum girndum að hnekkja.
Endurfæðingar efl þú oss auð,
er fæða þessi barna brauð,
réttast skal ei að rökkum.

Hjálp svo vér kunnum kærleiksverk
kristnum mönnum að veita,
vel sem þín kenning vísar sterk,
vér mættum þín börn heita.
Þér innrættir þenkjum á,
þíns aftansmáls að neyta svo,
og eigi af því breyta.

Meðan vér lifum hér í heim
hans velgjörða vér minnust,
hans kvöl og dauða að kynna þeim,
í kærleik þar um finnust.
Þar til ríkið þiggjum vær,
það sem öngvan enda fær,
í vísum fögnuð finnust.

Sjálfum Guði vér segjum dýrð,
hans syni og helgum anda,
sem að upphafi út var skýrð
og ævinliga skal standa,
og um aldir alda meir
amen segi allir þeir,
sem hjörtun hér til vanda.