Heiðlóan

Þú rómþýða léttfleyga lóa,
er líður um bláhimins geim,
nú ferð þú að búa þig bráðum
til burtfarar suður í heim.
Hið einasta yndi er horfið
sem áður þig gladdi að sjá
því broshýra blómrósin fríða
er bliknuð og hnigin í dá.

Og haustið og hretviðrin stríðu
þig hræða og vísa þér braut
svo nauðug þú ferð nú að flýja
hið frostkalda norðurheimskaut.
Með vorinu sunnan þú svífur
og söng þínum fagna eg þá
ef ekki í hretunum hörðu
ég hníg eins og fjólan í dá.