SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3064)
Afmæliskvæði (14)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (6)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (30)
Grýlukvæði (6)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (7)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Náttúruljóð (50)
Rímur (204)
Sagnadansar (36)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (13)
Særingar (1)
Söguljóð (9)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (4)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (38)
Ævikvæði (5)
Borgarlækur (A Brook in the City)Fyrsta ljóðlína:Hann fellur illa að beinni götu í borg
Höfundur:Robert Lee Frost
Þýðandi:Atli Harðarson
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.109-110
Viðm.ártal:≈ 2025
Hann fellur illa að beinni götu í borg
en bærinn hímir samt við nýgert torg, norpir búinn númersplötu. En hvar er núna lækjarbugðan sem að var með kotið eins og inni í faðmi sér, er ekkert sýnilegt af henni hér? Ég spyr af því ég þekkti téðan læk hans þunga straum og iðuköstin spræk sem léku dátt. Ég lét þar fljóta blóm og las í ferðir vatnsins, nam þess hljóm. Þar sem var engi gras ei lengur grær því gráleit steypan vöxt þess hamið fær og eplatrén í eldinn hjuggu menn en örvænt mun að vatnið hverfi senn, því ódauðlegu ekkert grandað fær. En eitthvað varð að gera þar sem tær bæjarlækur leið við grænan svörð. Hann luktur var í ræsi djúpt í jörð. Þar dúsir hann og dýflissan er þröng, daunill, myrk og lokuð undirgöng. Hans eina sök var kannski að vera um kjurt og komast ekki á flótta langt í burt. Ef gömul kort ei gerðu honum skil hann gleymdur væri, engin minning til. Mér finnst samt eins og iðjuleysi vomi yfir prísund dimmri og þaðan komi hugsanir sem banna væran blund svo borgin hvílist aldrei nokkra stund. Athugagreinar
Á frummálinu (Heimild: PoemHunter.com)
The farmhouse lingers, though averse to square With the new city street it has to wear A number in. But what about the brook That held the house as in an elbow-crook? I ask as one who knew the brook, its strength And impulse, having dipped a finger length And made it leap my knuckle, having tossed A flower to try its currents where they crossed. The meadow grass could be cemented down From growing under pavements of a town; The apple trees be sent to hearth-stone flame. Is water wood to serve a brook the same? How else dispose of an immortal force No longer needed? Staunch it at its source With cinder loads dumped down? The brook was thrown Deep in a sewer dungeon under stone In fetid darkness still to live and run – And all for nothing it had ever done Except forget to go in fear perhaps. No one would know except for ancient maps That such a brook ran water. But I wonder If from its being kept forever under, The thoughts may not have risen that so keep This new-built city from both work and sleep. |