Griðastaður

Ég kom til þín er kuldinn vanga beit,
þá kalið var hvert blóm í mínum reit
og sólin horfin, sigin bak við fjöll,
en samt komst þú til dyra björt og heit.

Þá fannst mér leggja ljós í mína sál;
sem löngu gleymdar raddir fengju mál,
sem eyðimerkurfari fyndi þar
að falli kominn vatn í kristallsskál.

Nú gægist haustið fram um fjallaskörð
og fölum hjúpi klæðir vora jörð
en frost og myrkur komast aldrei að
þar ástin björt og fögur heldur vörð.