Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Mirsa-vitran 1Rímur af Mirsa-vitran, 1. ríma
RÍMUR AF MIRSA-VITRAN
Bálkur:Rímur af Mirsa-vitran
Fyrsta ljóðlína:Hjals af strindi ýta óð
Höfundur:Hólmfríður Indriðadóttir
Heimild:Són, tímarit um óðfræði. bls.8. árg. bls. 53–56
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1861
Flokkur:Rímur
Skýringar
Hólmfríður setti saman rímurnar um Mirsa-vitran þegar hún bjóst við að líf sitt væri á enda, tæplega sextug. Hún varð hins vegar allra kerlinga elst. Úlfar Bragason bjó rímurnar til birtingar í 8. árgangi Sónar og fjallar um þær þar í grein á bls. 47–52. Frumheimildir Úlfars eru handrit í einkaeinkaeign, annars vegar Halldórs Friðjónssonar, hins vegar Indriða Þórkelssonar.
1. Hjals af strindi ýta óðallri hryndi mæðu. Það er yndi og unan góð um að mynda ræðu. [Hér vantar í skv. báðum hdr.]
2. Mín óhög skal mála greinmansöngs bögu þagna. Togast fögur frásögn ein fram af drögum sagna.
3. Yndi brjála síst kann sálsól þó nála ræði, grein formála síst forsjál sóns af skála flæði.
4. Lýðs til segir letrið þarlöstum megi dylja, fagra um vegi forsjónar fyrst þá ei kann skilja.
5. Einn um metinn álma stafefnið getur kvæða, Mirsa hét, en ætt hans af ei vill letur fræða.
6. Hér upp fræðist þjóðin þekk.Þegninn ræðir tjáður: „Eg um svæði eitt sinn gekk af hugmæði þjáður.
7. Öll í blóma unun stár,angurs dróma lúði. Sinn kvöldljóma sólin klár sendi Óma brúði.
8. Hennar glansi gaf til sannsgleði stansa öngva. Dýrin lands og fugla fans frömdu dans og söngva.
9. Vatnsins bökkum Efrats áaf mér flökkun nærðist. Ég geðklökkur einn var þá, að kvöldrökkur færðist.
10. Mitt tók ræða rænu kerRaunar fæðir trega — Oss vill mæðu mæðan hér mikið hræðilega.
11. Von er þrengi þjóðum hérþrauta strengir hörðu, fyrst að enginn umsjón lér aumu mengi á jörðu.
12. Efnið smíðar ófögnuðsá lífstíða vegi. Séð hér fríða forsjón Guðs fær til lýða eigi.
13. Illur sínar óskir hlaut,er þeim pína fjærri. Hinna dvínar þó ei þraut, þeir tortýnast nærri.
14. Eg fékk sest við silungs dý,særður mestum trega. Þjóð af sést sú elfa í Asíu vestarlega.
15. Pálmaviði vænum hjávaldi bið ónauma. Hryggðar kliðinn hefti þá, að horfa’ í iðu strauma.
16. Flest í kyrrð – að sínum sið –setti óstirð um tíma; þó eg yrði var ei við vanginn byrgði gríma.
17. Með skyndingu’ á Miðjungs drósmýktust þvingun harma; mig í kringum lýsti ljós líkt óringum bjarma.
18. Hræðslu grandið fljótt eg fann,fljótt þó blandið gæðum Upplítandi eg sá mann á skínandi klæðum.
19. Raust eg óma heyrði hátt,hún svo róma náði: „Hvarma ljóma lyftu upp brátt lundur skjóma þjáði“
20. Dýrstan hal eg heyrði þáhýrt án dvalar ræða: „Eg er sala sólar frá sikling, – skal þig fræða.
21. Hátt mér pund er himneskt léð,hef ástundun fróma. Helgri undrun hæstri með hans ígrunda dóma.
22. Kvörtun þína heyrði hann,hryggð því týn með skyndi. Þér að sýna sannleikann segi’ eg mín erindi.“
23. Himins smiðar hýr tók þjónhönd í liðugt mína, leiddi’ án biðar létt um frón ljúfur hlið við sína.
24. Dalur og fljótið faldist mér;ferð var skjótleik búin. Fjalls hjá rótum eg þá er, ekki hótið lúinn.
25. Frjó ei gæði fjallið bar,furðu hæðin myndar; Oríons svæði eg sá þar að þess næðu tindar.
26. Geisla sjós það blóma barbjörtu af ljósi stjarna. Engill hrós með ununar enn lét glósu hjarna: 27 „Yfir fara fjall ei neinn fræ.gð svo rara hefir, utan hari engla hreinn orku þar til gefi.
28. Fjalli’ af háu heilagarhans ráðs ályktanir, eflaust sjáum umgirtar Alvalds dásemd vanir.“
29. Nærðist yndi nú með dugnæsta í skyndi liðum; eins og myndi fuglinn flug frá því strindi’ er biðum.
30. Var sem hræring hreyfðist súhægum blær í vindi, sem léttfæri fuglinn nú fjalls á bærist tindi.
31. Efld mín sansa unun var.Allt mig glansar kringum. Stjörnum lands af ljóma þar ljósa kransi óringum.
32. Meður fríðum fylgjarafróns á víða eyri, leið eg síðan léttfara leit þar prýði meiri.
33. Það frábæra fegurð barfrón með skæra kjarna. Ástand kæru eilífðar eg hélt væri þarna.
34. „Aðgæt sannri álúð með,“engill vann svo mæla, „forlaganna færðu séð flötinn þann inn skæra.“
35. Svo mér dró að sjónum nýtt,samt á þróast vandi, leið sér grófu um láðið frítt lækir óteljandi.
36. Nú með sanni enn þá einundrun vann mig spenna, þeir hver annars gegnum grein gjörðu þannig renna.
37. Gang með snilli þreyttum þáþessa um gyllivega; blóma milli’ og bekkja smá bærðumst stillilega. 38 Lækir þéttir utan ef iða um þetta svæði. Rósa settum sem í vef sjálega fléttast þræðir.
39. Straums eg iðu upprás sáalla í miði dalsins, umkring niðar allt þar frá út til hlíða fjallsins.
40. Strauma fallið lagað lá,– létt það galli meinast – þeir svo allir iðað fá inn í fjallið seinast.
41. Frægur sá er fylgd nam ljáfótum þá að snéri. Dýrri má á dýra lág dýrðlegt sjá musteri.
42. Engill fróður fríða slóðfögrum tróð að salnum; skærri móðu mætri glóð miðjum stóð í dalnum.
43. Saffírs á hann stólpum stóðstrjálaði frá sér ljóma, allt eins þá og alskír rjóð árla stáir blóma.
44. Slíka prýði fann ei fyr,firrtur kvíða stórum opnast fríðar eg sá dyr, inn þar síðan fórum.
45. Aftur lykja síðan sig.Síst nam hika’ inn fríði inn þar stikar lystilig ljóss hvar blikar prýði.“
46. Læt eg fríða halinn hérhússins prýði skoða. Stirðan býð eg braginn þér bríkin víðis roða. Athugagreinar
strind hjals: tunga
sól nála: kona stafur álma: maður brúður Óma: jörð ker rænu: munnur dý silungs: á gríma: nótt drós Miðjungs: jörð ljómi hvarma: auga lundur skjóma: maður halur: maður siklingur sólar sala: guð smiður himins: guð hari engla: guð glóð móðu : gull brík víðis roða: kona |
