Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
SkrúðsbóndinnFyrsta ljóðlína:Mjög er reisugt í Skrúð
Höfundur:Ólafur Indriðason
bls.58–61
Viðm.ártal:≈ 1850
1. Mjög er reisugt í Skrúð,þar sig bergrisans búð inn í brimþveginn hamarinn klýfur! hvolfið berginu mænt þakið guldeplað grænt sést í grisjaðri bjargfugla-drífu.
2. Þar er hafsúla og már,þar er haftyrðill smár, þar eru hrafnar, lundar og skarfar. Þar er æður og örn þar sín ótalmörg börn elur svartfugl og skegglurnar þarfar.
3. Meir en steinsnarið háttmóti hafsuðurs átt finnst þar húmtjaldað eldjötna smíði, hartnær teigshæðir tvær inn í náttmyrkrið nær, það ei numið fær sólgeislinn fríði.
4. Sú stóð hátimbruð höllsíðan fyrst risu fjöll þar er fámennt og draugalegt inni. Gamall bóndi þar býr, sá er um bakið ei rýr, meður brúðinni margtrylltu sinni.
5. Hann er hrímþursi að ætt,hann fær hráætið snætt, hann er hundvís og fullur af galdri, sér frá Hólmum á fjöl (þá rauk fjörður sem mjöl) hann sitt fljóð seyddi í norðanátt kaldri.
6. Ei það verndaði fljóðþó að væri hún jóð þess hins vígða sem hökli sig klæddi, er um há-páskadag undan heilögum brag hún úr hlaðinu vitstolin æddi.
7. Ekki dugði henni þaðað hún daglega kvað inar dýrlegu Maríu-rímur. Þetta fékk hana ei fest er á seiðhjallinn sest sá inn sviplegi hamranna grímur.
8. Henni ferðin gekk vel,henni freyddi um stél, henni flugþeytti bláaldan þunga, hellis beint inn í vík, þó að býsn væru rík, fjölin bugar með prests-dóttur unga.
9. Undir berginu blástendur biðillinn þá, hann er blásvartur, sköllóttur, loðinn. Hann þar skaut henni inn undir skinnbjálfann sinn allan skorpinn og rotinn og snoðinn.
10. „Þú skalt ganga með mér!“sá inn trtröllslegi tér, og með töfraða brúðina gengur inn í afhelli þann, sem nú enginn sér mann eða um getur forvitnast lengur.
11. Því hans herbergishurðer nú heljarstór urð og hans hvílurúm járngrindur loka. Ef þig fýsir að sjá, þú þér fyrst verður frá þeirri ferlegu grjóthrúgu að moka.
12. Oft fékk spilverkið skamm:vittu hann sprengdi hana fram oná spjátrunga átján sem þráðu. Þar við rúmið hans inn hafa svefnstaðinn sinn og þeir sofa þar ennþá í náðum.
13. En þar örgrannt frá gáttstendur bergvatnið blátt, það ið besta, sem nokkur vann smakka. Oss að brunninum þeim býður bóndinn hér heim og hann biður oss taka til þakka.
14. Drekkum Skrúðbóndans skál,vel hann skilur vort mál og kvað skemmtun af kveðskapnum hafa: „Kveðið Andra jarls óð, sú er unun mér góð“, svo hann eitt sinn við gesti nam skrafa.
15. Drekkum konunnar skálsvo hin klerkborna sál hinum klerkbornu stefjunum fagni. Lifi bóndi og fljóð, þrífist byggð þeirra góð, svo hún búmönnum duglega gagni. |
