Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kötludraumur (I)Fyrsta ljóðlína:Már hefir búið / manna göfugastur
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.4–15
Viðm.ártal:≈ 1600–1725
Flokkur:Sagnakvæði
Fyrirvari:Eftir að lesa yfir og bera saman við handrit. 1. Már hefir búiðmanna göfugastur nýtur höfðingi á nesi Reykja. Hans frá eg kona Katla héti sú var menjaskorð manna stórra.
2. Þau frá eg unntustallt hið bezta hugði hjóna hvort öðru vel þótti hún Katla kvenna allra vífið vitra vera skrautlegust.
3. Már bjóst heimanmeð mæta drengi ör við ýta alþingis til en vandlega vildi honum skorða gullvafin skikkju sauma.
4. Út gekk úr skálaárla myrgins vel björt kona til veðurs að líta hné hóglega hurð í gættir svo þar enginn inn komast mátti.
5. Gekk til dyngjudrós gullvafin þá var silkisif svefn í brjósti hné til beðjar brúður skjótlega ei frá eg hin ljósa laust sofnaði.
6. Kómu kátarkonur í skála og kváðu hina fögru fast heldur sofa þá tók að draga að degi miðjum er þær veigaskorð vekja fýsti.
7. Gátu eigi vakiðgullfagurt fljóð var þá hrygð í hug hverjum manni sögðu snótir svinnkunnugum fróðgeðjuðum til fóstra hennar.
8. Hann lét verðaá vegu marga runsvinnlegra ráða í leitað en við enga ýta breytni víf vænborið vakna mátti.
9. Vakti yfir fljóðifull dægur fjögur frómlundaður fóstri hennar þá brá hún Katla kynngi svefni þó var við firða fálát kona.
10. Már kom af þingien þegir viður kátlynd kona sú er Katla heitir spurðu seggir hvað sökum ylli því hún baugabil brygði glaumi.
11. Sögðu snótirað sofið hefði full dægur fjögur falda Nanna enginn gat vakið víf um stundir og því væri þorngrund þanninn brugðið.
12. Már í hljóðihana að spurði hvað í svefnförum snótar væri það mætti verða að þér yrði ekki mein að mælgi mér þótt segir.
13. Már segi eg þérmína drauma þó eg alla menn aðra leyni því eg vænti helzt vissulega að mér hagnist vel hugbót að því.
14. Það var allt í sennað svefn sótti mig er þú heiman fórst heldur fastlega eg réð að sofna á svanadúni mjög festist mér hann fast í brjósti.
15. Kona þótti mérkoma í skálann heldur húsfreyjuleg að hitta mig hennar þótti mér hvert orð vera svo sem gras greri og gaman á að heyra.
16. Hún kvaðst eigayfir að Þverá heldur skammt héðan húsakynni þess réð biðja baugfoldin mig að eg gullhrings Gná á götu leiddi.
17. Við frá garðigengum þínum þar sem fyrir var foldar dreyri virtist mér að vera mundi skoplaust við mig í skapi sínu.
18. Hún þakkaði mérmína göngu en eg bað hana heim vel fara hugði eg skiljast við skrautvaxna er hún þar um stéttir stillti fimlega.
19. Hún bað mig þáí hönd sér taka verður þú að sjá vórar bygðir svipti mér svo yfir svana dýnu brátt á bakkann bar þanninn til.
20. Hún kallaði migKötlu sína verður öll að tjá vór tíðindi þegar skal eg búin þér að fylgja hlaðgefn ef þú vilt heim aptur í skála.
21. Þar sá eg hennarhúsakynni hefi eg ei bjartari bólstað litið eigi var mér þá ugglaust um það hvað í minni för mundi hreppa.
22. Inn gengum viðþar sem ekki var fjölmennt fyrir í fljóða sal settust prúðar á pall konur þar sem virðuleg vóru sæti.
23. Gengu þá ljósarí laug konur var fljóða flokkur fullvel þveginn eg réð sofna á svanadúni áður var þar vífum víndrykkur borinn.
24. Vaknaði eg við þaðað víf í sal glóðrauðu sig gullinu skrýddu en mér að höndum húsfreyjan bar gullsaumuð föt gjörð með kvenprýði.
25. Kastaði hún yfir migkápu sinni sú var skikkjan skorin fimlega með gráskinnum undir en guðvefjum yfir og búin í skaut brenndu gulli.
26. Mér bauð hún Alfvörað eiga skyldi hnossir sínar ef eg hafa vildi hringinn rauða höfuðgull og men fingurgull fjögur og fagran linda.
27. Oss bað gangameð glöðu hjarta allsiðlega inn í skála ein kvaðst hún vilja öllu ráða var hún þar í flokki fullskrautlegust.
28. Vér inn þaðanátta gengum fylgdumst inn með fljóði í skála enn kvaðst hún vilja öllu ráða því hún væri í flokki fullprúðlegust.
29. Dreif í skálaskjöldunga lið þar var glæsilega gólfhjörtur skipaður allur þótti mér innan hallar gullmerktur uppi gjörður með tjöldum.
30. Vóru sveitumsilfurker borin mjög tóku að hallast horn gullsnúin stóðu fyrir mönnum í miðjum sal skálir vænar af skýra gulli.
31. En í öndvegiæðra hvíldi seimnjótur búinn silkiklæðum á honum tók allbjört kona bað hún kátan Kár að vakna.
32. Hvað er þér móðirað mínum þú hefir siðlát kona svefni brugðið? Hvórt er nokkuð nýtt í fréttum eða er hún Katla komin í skála?
33. Allvel værief að oss mætti öllum það til yndis verða þó er mér aldrei ugglaust um það hvórt samlyndir við mig sáttum eptir.
34. Við vórum bæðitil bekkjar leidd siklings arfi af sveinum ríkum beiddi Alvör bragna sína brúðguma kalla og breyta svó nafni.
35. Sögðu snótirað svefnmál væri var mér skjótlega skipað til rekkju innti hún Alfvör allkátlega nú skaltu Katla Kárs brúður vera.
36. En eg sárlegasvaraði henni varð mér hryggt í hug af hennar orðum miklu ann eg Mávi heitara en eg með yður ástir taki.
37. Satt er það að segjaað síðan kom marglátur til mín maður í hvílu mig bað hann eina öllu ráða gullinu þeirra og gersemum.
38. Satt er það að segjaað síðan kom marglátur til mín maður í hvílu mig bað hann eina öllu ráða gullinu þeirra og gersemum.
39. En eg lét á þvíengar vónir að eg auðbrjóti ástir gæfi sá hann það gjörla að eg gleði týndi komu þá býsna stór brigði á mín augu.
40. Svo var eg orðinekkaþrungin miklu meir en það eg megi frá segja því eg þóttist firna fáráð vera svo sem í flokki færi eg varga.
41. Þar var eg hjá þeimþó mig lítt bæri tvær nætur í bæ með trega mestum enginn mátti þó ýta kinda glaumi mig firra heldur glöddu allir.
42. Réð af móðimjög bráðlega kinnrjóður við mig Kár að mæla. Heldur skal eg helstríð bera en á ljósri þér lífskvöl sjái.
43. Huggast skaltuhafsglóðar bil þér skal bráðlega á burtu fylgja. Allt bið eg gangi gullhlaðs Nanna þrálynd við mig þér að óskum.
44. Við munum eigaallfræklegan svinn seimabil svein í vónum Ara láttu heita okkarn niðja þess bið eg þig er þar mun koma.
45. Fá þú með nafninýtum sveini horsklynd kona kníf og belti allt bið eg endist við auðskata fráneygan mann er faðir hans vildi.
46. Legg þú í fagrafinnskjóðu niður glys þitt og föt gulli búin njóttu gersema með gleði allri þér ann eg baugabil bezt alls njóta.
47. Allar skaltu hnossirer heim kemur marghyggið víf Mávi sýna og honum segja satt fr´aöllu þó þér vaxi það víf í augum.
48. Flytjið þið ykkaryfir að Þverá bústað þann er byggja ætlið látið við enda á ykkar skála fuglþúfur tvær fríðar standa.
49. Þá mun allskynsauðnan vaxa ferlegur auður og fríðar hnossir þar mun aukast æ og þróast giptan ykkar ef þið gjörið svó.
50. Hér mun eg skiljastskýrleg við þig munum við síðan sjást aldregi þig mun eg lengi laukaná muna minnar ævi mætti eg ráða.
51. Þar voru allirí þungum harmi þá eg til innis aptur skyldi lagðist í sæng sjálegur maður dapur í hyggjustað og dreyrði af augum.
52. Mig gjörði Alfvörút að leiða eigi þurfti hvítri harms að frýja. Heyrði eg bráðlega brest í skála er hann Kár kenndi kaldan dauða.
53. Heim fylgdi mérhárbjört kona eigi þurfti Alfvöru angurs að frýja mælti hin skýra að skilnaði þorngrund við mig þessum orðum.
54. Heil lifðu Katlaþó eg hafi ekki utan sorg sonar míns fyrir sakir þínar eigi skal gersemum góðum þig ræna þínum hinum beztu því það er Kárs vilji.
55. Við skulum vefjastvinalags snörum tæri eg þér til þess tvennum klæðum mun þig ölveig þá ekki saka veldur ei gullhlaðsskorð utan góðu einu.
56. Már réð að mælavið menjabil sýndu mér allar seimgefn hnossir hirðum gripi og höfum síðan búning þann þá við skulum hófa.
57. En svinnhuguðfyrir sumar litlu allfríðan son átti hún Katla sögðu konur að koma mundi barn aldregi bjartara sýnum.
58. Már í hljóðimælti við hana hygðu sjálf að sveini vandlega unn þú vel, þorngrund, þessum syni sá mun gullbrjótur giptu stýra.
59. Svo skal hann nefnanafnvænlegasta fagra Ara sem faðir hans mælti höfðinglegur er hann í augum marghygginn mjög mér skalt hann kenna.
60. Fá þú með nafnifríðum sveini heillynd kona hníf og belti allt skulum efna við okkarn son sem framfarinn faðir hans mælti.
61. Upp réð að vaxavirðulegur Ari og hafði almannalof brátt réð honum í hönd selja hrings glóðar Bil hníf og belti.
62. Átti Þorgeirupp að fræða allfrækilegur Ara vörður Ari var nefndur af því kyni ör, mildur og var ættar bætir.
63. Enginn fannst sáer til Alþingis kom svo stórgeðjaður honum stæði á sporði bjuggu bragnar bólstað mikinn þar sem kæn fyrir Katla sagði.
64. Vurðu smiðirvónum bráðari þeim snerist fljótt í hag um það og annað. Mig bað Helga að hrósa skyldi kátlynd í brag Kötludraumi.
65. Minnstu hvervetnahvað eg segi og erindum engum gleymir svo að upp fyllist öll þeirra tala og sextugt verði samið kvæði. |
