SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Persíus rímur 2Persíus rímur – önnur rímaBálkur:Persíus rímur
Fyrsta ljóðlína:Yggjar renni ölið enn
Höfundur:Guðmundur Andrésson
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Yggjar renni ölið ennút af mærðar horni. Í annan tíma tungls við prím treinist lögurinn forni.
2. Nýið ungt í nærri punktnemur kveiking strauma, líka ræður fjöru og flæður, fylgir þýðing drauma.
3. Heila manns og minni hansmána tíðin veldur. Við nýið hvört er námið ört en nið því aftur heldur.
4. Eg lést sem væri vísu fær,verður af hálfu minna ef ei kann með settum sann samstæðurnar finna.
5. Sjálfkenning og samhendingsagt er brúka megi, blómamál, en buldursbrjál blindi skilning eigi.
6. Krulla sumir í kenningumog kesti saman bera Fundings víðir hart og hýðir hvör um aðra þvera.
7. En þá er hind á mærðar myndef mönnum styttir dægur, verði þýtt so námið nýtt nokkur sé til slægur.
8. Hygginn aktar mest af makt,mærð ef nennir hlýða, hvar til dygir diktan ný og dæmisögurnar þýða..
9. Bernskir heyra miklu meirmáladrýging vilja, með endilöngum sagna söng sjaldan þýðing skilja.
10. Lygisagna mang og magnmargir ónýtt skrafla um örlög há það heyra má sem hrist sé um belginn tafla..
11. Gamalt hér með fræði eg ferfátt þó úr því spinni en ef nein er nytsöm grein næmir leggi í minni.
12. Gæta hér þess brúðum berað bíða giftustundar en rasa ei fram fyrir ráð í skamm ríkt og iðrast fundar.
13. Stuttur losti langa kostileiðinlegustu rauna, nema umbæti miskunn mæt og mönnum gefi til launa.
14. Gjörvuleiksins ráð og reikslengi fæstum stoðar, einhvör slys og auðnu trys oftar flestum boðar.
15. Fleiri vessin framvegisfornu dæmin boða, sett á dreif, en Sónar sveif sögunni verður hroða.
16. Sagt er fyrst að refla Rist,ræsir einnri dóttir, hún var fögurog falleg mjög, full með afmors sóttir.
17. Medúsá hét menja Gná,mennskri ásýnd vænni, en öðruvísi eg veldi prís væri mín tungan kænni.
18. En hvað skal álits ýkja talog einnri jómfrú hæla, þeirrar varð í skartið skarð, og skapnaðurinn nam tæla.
19. Þaug voru mætin mest ágætsem mæltu fyrir kæru, hárið umliðast lokka við líkast gulli skæru.
20. Yngissveinar silkireinsagðir margir unnu, biðlamergð og manna ferð meyjar af ástum brunnu.
21. Hún þóttist dýr og þeim frá snýr,þverlynd öllum skúfar, mergð jungkæra jafnt óværa jáorð gjörði frúar.
22. Júpíter, þann áður erum talað í kvæði, bróður á, sem birti eg frá, burðugan að æði.
23. Neptúnum ítran nefna hlýtnöðru fleygir skíða, sækóngur var Satúrns bur, við sögurnar kemur víða.
24. Medúsam þá niflung namnokkru sinni líta við musterið há þar Mínervá mærin göfgast hvíta.
25. Sú var mennta móðir hentog meyja hreinlíf talin, elskar dyggð en bannar blygð bóknáms gyðja valin.
26. Skilja má að Mínervámerkti kenning sanna, lærdóms hreina geisla grein guðs lögmál og manna.
27. Því að alin er hún talinútaf Jóvis heila. Það er af ljósi mannvits móts meðan það kunni ei feila.
28. Í kirkjunne þar stoltugt stéstúlkan oturhærða, frá og til var falda Bil frygðar að njóta værða.
29. Neptúns augu fyrir flaugFriggjan Gefnar tára, geðsöm mjeg og girnileg með gillini fagurt hára.
30. Venus stingur blíðu bingbuðlung sárri pílu. Haddar Gná hann fýsir að fá fljótt í sína hvílu.
31. Tókust kveðjur kærleik meðkyrtla Lín og sjóla, skröfuðu sátt en sungu fátt þó sæti í helgum skóla.
32. Þaug sænga þar eð síst þeim bar,sektast má þeim hæri, nógu annt, þó nú sé vant, njótast fyrr en bæri.
33. Mínervá nam soddan sjá,saurgast kirkjan hreina, undir bann hún ekki kann ótukt líða neina.
34. Porti máls með hvellum hálshofgyðjan upp lýkur: „Ljóst það er ei líkar mér lifnaðurinn slíkur.
35. Stærstu skamm og verstu vammveittuð húsi mínu, gátuð hvergi orpið ergi utan í hofi fínu.
36. En Medúsá skulu ekki áelskhugarnir glæpast eður fyrir hennar ástir senn oftar hingað slæpast.
37. Linda Gná það legg eg áað lokka haddurinn fráni strax höggorma fái form og fegurð vífs afpláni.
38. Fastur á hala fræning skalúr frúinnar kolli hanga og út blása eitur rás á alla er nærri ganga.
39. Hvör sú kind á lauka lindlítur ásjón fína verði slétt að köldum klett og klárt skal eðli týna.
40. Hlægir mig að héðan af þighirða öngvir gilja, skulu heldur eins og eld og eitur forðast vilja.
41. Héðan af skalt yfir annað alltógn eður Gorgon heita, þakka þig braut, þín þung er þraut, því má enginn breyta.
42. Orð um mælt og afli stæltörlög biður hún standi, töluð svo framt af feikna skammt föst og óskrikandi.
43. Skeði það nú skjótt í stað,skiptist fljóðs um burði, grimm forynja Gorgons kyn grábaks þakin urði.
44. Gekk hún út, þó gisti sút,gjörði mörgum víti, hvör og einn varð stokkaður steinn er starði á hennar lýti.
45. Út á hörku eyðimörkuAffríka með veldi fyrir guðanna makt er mælt og sagt meinvætturinn héldi.
46. Mannskæð var hún víða þaref virðar komu nærri, á eyðiskóga út sig dró öllum kindum fjærri.
47. Þunguð orðin skikkju skorðinskammgóðan eftir verma fóstrið fæddi flótta mædd frá því skal nú herma.
48. Meins við álfu móðirin sjálfmátti ei barnið líta, helst tók þá við þanka þrá þrautin á hana bíta.
49. Hann Neptúnum náði húnnefna föður að jóði, krefur þann ef krafta kann komi til hjálpar fljóði.
50. S´kóngs aktar marghæf maktmálið sér við kæmi. heillar á burtu barnið þurrt, byrjast fáheyrð dæmi.
51. Yfir barnkind hann bregður myndbeisla dýrsins fljóta, með vængjum brátt hann flýgur frátt sem fuglakynið skjóta.
52. Pegasus fyrir fleygiflusfákurinn nafnið hreppti. Neptúnus með nasagus niðja sínum sleppti.
53. Hljóp hann snart sem haukur harthærri arnar vegi, meira skundar markar hund, mæðast kann aldreigi.
54. Ræðan linni svo um sinnsegja af honum meira, seinna má þar minnast á, margt sker annað fleira.
55. Persíus til eg víkja vil,vóx hann upp í ríki fagur og vænn sem vitur og kænn, varla fannst hans líki.
56. Honum er hugur að herða dug,hreysti nokkra vinna, upphóf heit með eftirleit ógnar skrímslið finna.
57. Fyrst þó varð í föðurgarðfyrir að leita áður, kemur þar sem kóngurinn var og kvaddi hann orða bráður.
58. Hvör hann er það hilmir sér,hann ei þurfti að segja, um sitt kyn sem kæran vin kvað hann skyldi þegja.
59. „Eg vil ekki ungum rekkásjá sjálfur veita, þénari minn skal manndóm þinn mektar þingum skreyta.„
60. Ei vill styggja stoltar friggné stjúpu þjóstinn egna því hann veit að þorns mun heit Þrúður á slíku hegna.
61. Júpíter út frá so ferfrægur meiðir ríta, heilsar feður hýrt með geð, hans munu ráðin bíta.
62. Meistarinn dýr og menntaskýrhann Merkúríus frægi skóna gaf sér öðling af, þeir eru í skárra lagi.
63. Töplum á hann troða mátorfu, sjó og vinda, uppi heldur ægir og eldur einneiginn loftið blinda. 64, Fékk þann hneitir Harfi heitir, haglegt dvergasmíði, stálið skapt er krumt og krappt svo kynngi fast að ríði.
65. Mínervá bað lið sér ljáað líta Gorgon mætti hættulaust og hefði traust. Hún það ein um bætti. 66, Skjöldin fékk hún skoskum rekk, skein á málminn hvíta, gegnum þann sem glassjón fann Gorgon mátti líta.
67. Hyggst þá búinn hetjan súhermannlegur að týgjum, varla fann þá frægra mann fæddan undir skýjum.
68. Fetar á stað sem fýsnin baðum fjöllin, vind og geima. létt bar fót yfir loft og grjót, leitar í alla heima.
69. Fram við merkur fann þau verker flagðið eftir lágu, draugar standa brattir bland að bergi orðnir hávu.
70. En hvar byggir ógnin styggaldrei náði frétta, enginn frá því sem hann sá sig við mátti rétta.
71. Um síðir leit á rjóðurs reitrokna flagðið hvíla, digrum háls og drjúgt ummáls drekarnir gjörðu skýla.
72. Um þá stund var beðs í blundbæði snót og linnar. Persíus stildrar strax með snilld að stöðunum gríðarinnar.
73. Hamingjan styður hilmirs nið,heppni trú eg hann njóti, sitthvort er að lukkan lér lið eður blæs á móti.
74. Harfa hjó í hnakka kró,hálsinn tók í sundur, varð þá haus við líkið laus, leiddi af stærri undur.
75. Allt um rjóður eiturflóðundir eins réð gjósa, ormar blása bana rás sem bylji foss við ósa.
76. Rótnar fold en flotnar mold,fjúka trén af rótum, skriðnar lundur, skelfur grund, skall á eikar klótum.
77. Persíus brá sér fullsnöggt fráfjörbrotunum snótar, herðir skeið um hauka leið, hann vann skónna njóta.
78. Sigurinn fékk því svo til gekk,seima lundurinn frægi, fegurð hans ei fylgdi vans forlaganna af tagi.
79. Gæfuhár og giftusljár,grannvitur og spakur, friðgjarn, styggur, falskur, tryggur, frábær, orkulakur.
80. Hvorutveggja tagið beggjatel eg stílun hverfi, hár hafa ríkt að litum líkt og líkamans sama gervi.
81. Glæpir fylla ósköp ill,athæfi syndarinnar, en dyggðir smíða forlög fríð og fylgi guðrækninnar.
82. Þetta merk og vinn það verk,velferð má af hljótast. Norðra skeiðin náms af leið nú skal sundur brjótast. |