Morgunsálmur sr. Hallgríms Péturssonar

Tón: Mikillri farsæld mætir sá.
Lofi þig, drottinn, himinninn hár
og heilög englasveit,
allar þjóðir um allar krár,
alls staðar lands um reit
því sannleikann þinn og miskunn mest
mildi og tignin klár
yfir oss öllum er staðfest
eilífa tíð og ár.
So er og líka, sála mín,
sönn og fullkomin skylda þín
lof drottins bæði hátt og hljótt
á hverri stundu að tjá;
aldrei lát þér það gleymast gott
gefins sem lét þig fá,
hann hefur upp á nýtt í nótt
nauðum þér bjargað frá.

Lofaður sértu, lifandi Guð,
fyrir liðna næturstund
og það veröldin uppljómuð
er nú af dagsins fund,
sólin í heiði skæru skír
skinið sitt veitir hlýtt,
fuglar loftsins, fiskar og dýr
fagna þeim geisla blítt,
skógtrén, grösin og liljur lands
lifna og gleðjast víst til sanns.
Þetta til dýrðar drottinn þér
daglega þjónar allt.
Æ hvað skyldara mun þá mér
að mikla þitt nafn ávallt
Guðs að líking sem gjörður er
og gefið lífið snjallt.

Lof, heiður þér og þakkargjörð,
þrenningin eðla blíð,
viljugur skal eg vanda á jörð
varandi lífs um tíð.
Þú hefur jafnan hjálp mér veitt
úr háska og dauðans pín,
frá myrkrunum til ljóssins leitt,
lofuð sé gæskan þín.
Óvina minna afl og slægð
afmáð hefur þín guðdóms frægð
enn þó þeir byggi efnið vant
með allri svika þrá.
Að mér þú, drottinn, gættir grannt,
grimmd þeirra bægðir frá,
rangferðugra sem ráðum kannt
raska, svo hvergi ná.

Sem mig í nótt fyrir líkn og lið
lést njóta máttar þíns
eins nú í dag um náð eg bið
í nafni frelsara míns.
Hindra þú umsát andskotans
sem elskar lygi og morð
so verði síst að vilja hans
verk mín, þankar né orð.
Gefðu mér, drottinn, hjartað hreint,
hugsa og stunda ljóst og leynt
lagaboð þín sem lést oss fá,
og lífsins braut eg skil.
Í dag og hvern tíð héðan í frá
halda þau gjarnan vil
því Davíð segir sæla þá
sem þar hafa lysting til.

Blessa þú, Guð, mitt kvinnuker
og kæru börn á láð,
blessaðu allt hvað hef eg hér
hlotið af þinni náð,
blessa virstu minn búskapshag,
birgðir og matarfaung,
blessa útvegi og vinnulag
so verði ei hegðan röng.
Blessunar æðsti brunnurinn,
blessaðu mig í sérhvert sinn.
Sé eg á ferð um sjó eða jörð,
sit, geng eður kyrr stend,
hönd þín yfir mér haldi vörð,
háska öllum frá vend,
gef so með þýðri þakkargjörð
þín náð sé viðurkennd.

Í forsjón þína og föðurhönd
fel eg nú, drottinn, hér
líkama minn með lífi og önd,
lán allt og heilsukjör.
Mitt so eg akti starf og stétt
stjórnaðu minni lund,
hér með einnig mig haldi rétt
á hryggðar- og gleðistund.
Kristnihald mitt, kærleik og trú
með krafti þínum, ó, Jesú,
auka jafnan og efla virst,
upp á það sál mín fróm
dýrðarleg fái fyrir þér birst
þá fer þú að halda dóm.
Kom, herra Jesú, kom sem fyrst,
klárt gjör allt synda gróm.

Dauðans þegar eg nálgast nótt
náðugur vertu mér hjá,
með bærilegri banasótt
benda virstu mér þá.
Í faðmi sælum að sofna þín
sæti faðir eg kýs.
Óttalaus er þá öndin mín
og eilíf gleði vís.
Síðan í lambsins ljóma klár
lofi hún þig um eilíf ár,
þú, sem að allt með orði ber,
einn Guð og þrenning há,
samhuga allir syngjum þér
sigurvers himnum á.
Valdið þitt, dýrð og æran er,
amen, halelújá!