Heilladilla

Eitt sinn dillaði Hallgrímr prestur barni og kvað svo við það:

Beðinn var ég barni að dilla
beiðni þá skal gjarna fylla;
orð og gjörðir er eg að stilla
elsku barnið hlýð þú á:
Sá sem gaf þér sál og sinni,
samdi þig með skynseminni,
til þín lagði mál og minni,
mildur drottinn himnum á,
annist þig með önd og lífi,
yfir þér sé hans verndin há;
værð og döfnun veiti mjúka
vægi þér og gjöri hjúkra,
[Hér virðist hafa fallið brott lína]
hann þér aldrei víki frá.
Svo mörg sem að stráin standa
og stjörnur uppá sólargranda
og kornin eru um sjávarsanda
sælustundir muntu fá.
Heilladilla heiti kvæði,
hljóttu og hrepptu það eg ræði.
Bragurinn líður, Boðnarsæði,
blessi þig sá sem kann og má.
Í voðanum stærsta vert oss næstur og veslum hjá.