Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
BænarsálmurFyrsta ljóðlína:í þinni ógnar bræði
Þýðandi:Oddur Oddsson á Reynivöllum
Heimild:Litla vísnabókin 1757. bls.D6v (bls. 96–98)
Viðm.ártal:≈ 1625
Skýringar
Bænarsálmur þessi er reyndar ekki frumsaminn af Oddi heldur þýðing hans á sjötta Davíðssálmi: „Drottinn, refsa mér ekki í reiði þinni.“ (Sjá Biblía 1956, bls. 508).
1. Í þinni ógna bræði ó, guð! hverja eg hræðist. Ávíta ekki mig. Og lát ei á mig detta í reiði refsing rétta sem er óbærilig.
2. Mér þú miskunna, drottinn!því minn kraft ofur-sóttin allan burt úr mér dró. Mig græð af meini bitra, mín bein altekin titra eigandi ekki ró.
3. Mín sál af mæðu strangri,mikilli sorg og angri harðlega er haldin mjög. En þú minn einka herra! Á slíkt lengi að vera svo fró ei finni eg?
4. Þér drottinn því snú aftur,þinn drottinn! mikli kraftur sál mína frelsi fljótt. Lausn og hjálp virðst mér vinna vegna miskunnar þinnar svo að mér sé vel rótt.
5. Því að andaður enginneða sá er afgenginn minnist þig mildan á: Hvör kann í kaldri foldu, kafinn í rauðri moldu liggjandi lof þitt tjá.
6. Þreyttur af þungum ekkaþrátt gjöri eg tárin drekka, hvörja nótt hvílu þvæ, og í gráti um nætur undir mér fötin væti því huggun hvergi fæ.
7. Einninn er mitt andlitiðaf sorg og harmi bitið, bragð, fegurð öll burt er; afgamall ílits sýnist, olla því fjandmenn mínir sem þrengja þungt að mér.
8. En þér sem í synd blífiðog öngra glæpa svífist frá mér farið á burt því einn guð er hæst situr, hann til hins lægsta lítur, harm brjósts míns hefur spurt.
9. Nær sem eg nauðum neyddurnáðugan drottinn beiddi, algjörði í senn það, erindið annast að heyra, allt mér veitandi meira en eg með auðmýkt bað.
10. Allir sem illt mér vilduærna smán hreppa skyldu, skammaðir skelfist þrátt. Snúi þeir snöggt við baki, sneipan þá fullskjótt taki svo allir endist brátt. |
