Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Sálmar af fyrri Samúelsbók 22Tuttugasti og annar sálmur af fyrri Samúelsbók
SÁLMAR AF FYRRI SAMÚELSBÓK
Bálkur:Sálmar af fyrri Samúelsbók
Fyrsta ljóðlína:Davíð fór þá og flýði
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.266
Viðm.ártal:≈ 1650
Tímasetning:1650
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Davíð kemur til Adúllam, Mispa og Haretskógar, hvar hann fréttir Doegs svikræði við prestana í Nöbe.
Með lag: Jesús, guðs son eingetinn. 1. Davíð fór þá og flýðií fylgsnið Adúllam; enn brátt kom þar búnir að stríði bræður hans og ættmenn allir vandræðum vafðir, með valdi skulda krafðir, söfnuðust þangað senn.
2. Til Mispa með þann skaraí Móabíta lönd, Davíð réð fljótt að fara, forðast vill heiftar grönd; fékk sínum föður og móður forsjón úrræðagóður undir kóngs hlifðar hönd.
3. Prófetinn Gað fram gengur,gaf Davíð þetta svar: „Vert hjá þeim lýð ei lengur, í landið Júða far.“ Hann fór sem hinn um taldi, í Haretskógi dvaldi; Sál frétti svoddan þar.
4. Sjálfur um sagðar stundirSál bjó í Gibeá; lundi allfögrum undir eitt sinn var staddur þá hann með heiftugu bragði, hélt á spjóti og sagði við hirðmenn sína þar hjá:
5. „Mun Davíð án alls efayður, – það segið mér –, eignir og óðul gefa, yfirráð landsins hér; fyrst svo með falskri lundu fastmæli við hann bundu svo minn sonur sem þér?“
6. Allir um þvílíkt þegja,þar gaf sig enginn að, né satt frá slíku segja, Sál kóngur þanninn kvað: „son minn – ég sé ei betur –, sjálfs míns þræl mót mér hvetur, öllum er augljóst það.“
7. Dóeg svarar og sagði:„Sá ég á Davíðs ferð, til Abímeleks leið lagði, ljóst ég það greina verð; við drottin fór til frétta fyrir hann um allt þetta, bar honum brauð og sverð.“
8. Kóngur sendi’ að kallakennimann greindan þá, og svo prestana alla úr Nóbeborg þar hjá; þeir komu á þessum degi, þau svikin vissu eigi, síðan réð Sál að tjá:
9. „Því hefir þú þetta framið,þin lund er tryggðasnauð, sáttmál við Davíð samið, sverð fékkst honum og brauð; fyrir hann drottinn fréttir, til falls mér þennan settir; þvi líð ég þunga nauð.“
10. Abimelek nam ansaaftur og þanninn tér: „Hver er virtur án vansa víst svo sem Davíð hér, hlýðinn, hugvitur, dyggur, heiðarlegur, ráðtryggur, kóngsmágur einninn er ?
11. Munda ég fara til fréttafyrst við guð vegna hans? Því skal ei ætla þetta þjón sínum kóngur lands, hvar um mig helst ávítið hvorki mikið né lítið af veit ég enn til sanns.“
12. Reiður nam Sál að segjasvo við Abímelek: „Þú skalt og þitt fólk deyja, þín misgjörð nóg er frek;“ hann bauð því hvergi’ að fresta: „helsláið drottins presta.“ Undir það enginn vék.
13. Dóeg, ofdirfskusamur,drottins kennimenn sló, verk þetta vonsku tamur vann, og svo undir bjó; alls áttatíu talda til guðsþjónustu valda og fimm að auki þó.
14. Alla borg Nóbe eyddi,– er svo í ritning téð – fólkið þar Dóeg deyddi, drap líka niður féð; börn, kvinnur, brjóstmylkinga, bæði menn og peninga, uxa og asna með.
15. Einn komst undan á flótta,Abimeleks son var Abíatar, með ótta atvik þau Davíð bar, er sjálfur þá svo talaði: „Satt var, mig það grunaði, Dóeg þá þekti’ eg þar.
16. Í þeirra allra blóðieflaust ég sekur er, far þú í mínu flóði, forsorgun veiti’ eg þér; hræðst ekki ánauð slíka, illu og góðu líka mæta skaltu með mér.“ |
