Engan morgun man ég fegri á mínum leiðum

Engan morgun man ég fegri á mínum leiðum.
Sólarroði sást á fjöllum
silfurhrím á Hveravöllum.

Hvílir land í loftsins kyrrð og léttu húmi.
Byggðaálög af mér rakna.
En hve hér er gott að vakna.

Brestur svell, en báru slær um bleikar skarir.
Daggaraugum á mig starir
urðarblóm með luktar varir.