Kirkjugarðsvísur

Hvert helst sem lífsins bára ber
er bátnum hingað rennt
í sínum stafni stiur hver
og sjá! þeir hafa lent.

Allharðan þessi barning beið
og byrinn ljúfan hinn
en beggja liðugt skipið skreið
í skúta grafar inn.

Einn út í lengstu legur fór
en leitaði annar skammt.
Hvers hlutur er lítill, hvers er stór?
Þeir hvílast báðir jafnt.

Þó liggja margir úti enn
með öngul, net og vað
en - þó það séu þolnir menn
þeir koma bráðum að.

Í grafar nöpru nausti þó
nú hvolfi skipin kyrr
aftur mun þeim á annan sjó
eilífðar fleyta byrr.