SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
Eldmessa á Tjörn 1984Fyrsta ljóðlína:Í kirkjunni á Tjörn, þó að hrím væri á hólunum
Höfundur:Halldór Jóhannesson
Heimild:Hérsvarf 2015. Viðm.ártal:≈ 1975
Tímasetning:1984
Flokkur:Gamankvæði
Skýringar
Þessi drápa er ort í tilefni af þeim atburði er kviknaði í þáverandi oddvita Svarfaðardalshrepps, Halldóri Jónssyni á Jarðbrú, í messu á jólum 1984.
Drápuna flutti höfundur á fundi hjá Lionsklúbbnum í byrjun árs 1985.
Í kirkjunni á Tjörn, þó að hrím væri á hólunum
á heilögum degi var messað á jólunum. Í skammdegishúminu kveikt var á kertunum karlarnir saddir af gómsætum tertunum. Bændur um kirkjudyr lágar inn léttu sér leiddu þeir konurnar tregar á eftir sér. Fylltust nú bekkir af frelsuðum sálunum því flestir töldu sig rétt halda á málunum. Oddvitinn galvaskur fór nú úr frakkanum fólkinu sýnandi sniðið á jakkanum. Settist við glugga, sem varla er vogandi varaðist ekki að kertið var logandi. Brátt tók að rjúka úr fallegu fötunum fjölgaði óðum á jakkanum götunum. Brennisteinsfýla og biksvartur reykurinn breyddist um kirkjuna er harnaði leikurinn. Ærðist nú söfnuður og allt fór úr böndunum orguðu krakkar og veifuðu höndunum. Söngurinn hljómaði, æpandi, emjandi orgelið stjórnandinn tvíefldur lemjandi. Presturinn hokinn í stólnum var standandi stybbu og fýlu með nefinu andandi. Snarlega reyndi að verja sig vosinu vel skyldi duga, sem nafni hans í gosinu. Ein kona að sunnan í sætinu sitjandi með sálmabók lúna, goðsorðið flytjandi. Er eldinn hún sá í oddvita klæðunum æpti hún á Drottinn, sem býr upp á hæðunum. Upp reis um síðir, með bókinni berjandi hinn brennandi oddvita, það ekki var verjandi. Með harðfylgi drap hún eldinn í öskunni því enginn var dropinn í messuvínsflöskunni. Endað gat klerkur með „ Ameni “ gjörðina uppgefinn söfnuður komst niður á jörðina. Súrir í auga af reyksvælu rokinni ruku menn heim að messunni lokinni. |