SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
BernskujólFyrsta ljóðlína:Ég sé að ljósin lifna
Höfundur:Birna Guðrún Friðriksdóttir
Heimild:Norðurslóð. Viðm.ártal:≈ 1975
Tímasetning:2005
Flokkur:Jólaljóð
Ég sé að ljósin lifna
er líða að jólum fer. Himinn heiður, fagur þá hátíðleikann ber. Myndin mætra stunda frá morgni lífsins skín. Ég finn þann ljúfa ljóma leggja um sporin mín. Í foreldranna faðmi fegurst lífið var. Þar gleði og hjartahlýja hæst af öllu bar. Að vernda sérhvern veikan vota þerra kinn, og breiða blessun yfir barnahópinn sinn. Ykkar þrá var alltaf ástrík, heilög jól, að vaka og vinna saman, veita okkur skjól, að búa skó úr skinni, skapa nýja flík. Í fábreytninni fundum hve feikn við vorum rík. Við vorum líka látin leggja í hjálparsjóð, sópa salla úr jötu, setja í troðna slóð, svo fugl sem skaust af skafli í skjól við gluggann minn fyndi í salla fræin og fengi matinn sinn. Er allt var fínt og fágað og friður kominn á ljós frá litlum kertum lýstu andlit smá. Þann ljóma ennþá leggur svo ljúft um huga minn. Við helgiblæinn heima ég hjartans gleði finn. Okkur fannst við eygja í austri stjörnu þá sem vitringunum veginn vísaði forðum á. Bærinn fylltist friði, sem færði okkur inn að jesúbarnsins jötu við jólalesturinn. Þann arf þið okkur gáfuð sem ekkert grandað fær. Birta bernskujóla svo blítt um hugann nær. Geisli guðabjartur og gleðin mesta er, ef helgiblæ að heiman heimilið mitt ber. |