Tilbrigði við óstýfða sonnettu

Ó! að eg mætti, meyja, einu sinni
>mynd þína líta hreina og ástarbjarta,
>og enn þá horfa í augað þitt blásvarta
er í þvi gleði hrein og elska brynni,
og vefja um þig eitt sinn hönda minni
>og aftur finna mér í hjarta streyma
>sæluna fornu', er fundum bæði heima
er fagra þrýsti' eg, meyja! höndu þinni.
Þá væri svalað þessu tóma hjarta,
>er þorstann núna hvergi sefað getur,
og hagur skyldi' ei heldur framar kvarta.
Mig langar annars lengur ei til, meyja,
>en líta þig, svo flýi hjarta vetur,
og svo úr heimi héðan glaður deyja.
Gísli Brynjúlfsson