SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (17)
Afmæliskvæði (1)
Ellikvæði (1)
Gamankvæði (1)
Hátíðaljóð (4)
Náttúruljóð (2)
Tregaljóð (1)
Ættjarðarkvæði (2)
Ævikvæði (1)
BróðurkveðjaFyrsta ljóðlína:Ó bróðir, mér finst það svo ömurlegt alt
Höfundur:Bergþór Jónsson Fljótstungu
bls.1917
Viðm.ártal:≈ 1917
Tímasetning:1917
Skýringar
Páll Jónsson fæddur 1. apríl 1895, dáinn 31. janúar 1917. Sonur Jóns Pálssonar og Guðrúnar Pétursdóttur, hjóna í Fljótstungu í Hvítársíðu. Páll var nemandi i Hvítárbakkaskóla er hann andaðist þar úr mislingum. Bergþór Jónsson orti eftirfarandi tregaljóð eftir bróður sinn.
Ó bróðir, mér finst það svo ömurlegt alt.
Óttalega er mannlífið hverfult og valt. Hví varstu látinn flytja svo bráðlega á braut, og bíða svo harða og skelfilega þraut. Hefði ég aðeins getað grátið fyrir þig, er gekstu þenna bratta og grýtta heljarstig. Hefði ´ann pabbi verið að vaka þér hjá. Vaka yfir drengnum, er raunirnar þjá. Hefði ´ún mamma fengið að faðma drenginn sinn. Fengið að strjúka um brjóst þér og kinn. Mér finst ég, í anda, þig einmana sjá. Einmana í dauðanum, nei, guð var þér hjá. II. Ýmsir munu unna yngstum bróður, svo var og um systkini þín. Minningar ljúfar frá lífi þínu eigum við öll ærið margar. Man ég þig barn brosa í vöggu og vaxinn karlmann til verks ganga. Man ég þig kveðja kossi hinstum. Heilsaði ég þér næst í helfjötrum. Fáir, og engir utan frændur nánustu skildu og þektu þig, til hlítar. Fátt var þér fjær en framgirni. Vildirðu heldur vera en sýnast. Störum við og stöndum sem steini lostin. Skynjum við fátt og skiljum þó minna. Mun ei svöðusár síðla gróa? En hvort er, sem mér heyrist hjalar þú bróðir: III. „Grátið þið ei, ég brosi bak við tjaldið. Bætt er ei raun með þungum harmatölum. Munið það æ, þið hingað bráðum haldið. Hittumst þá glöð í morgunroðans sölum. Hér er svo rótt, í ljóssins veldi og vorsins. Vaggandi, að gleyma, þrautum hinsta sporsins.“ |