SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
Starkaður á StóruvöllumFyrsta ljóðlína:Starkaður á Stóruvöllum
Höfundur:Bragi Sigurjónsson frá Litlu-Laugum
Heimild:Fésbók. Viðm.ártal:≈ 0
SkýringarAð kvæðinu stendur eldgömul þjóðsaga um Starkað frá Stóruvöllum í Bárðardal sem heldur suður Sprengisand að vetrarlagi á fund Þuríðar heitkonu sinnar í Þrándarholti í Gnúpverjahreppi. Sjá einnig vísuna ,,Angur og mein fyrir auðarrein". Kvæðið er tekið af Fésbók en þangað komið úr kvæðabókinni ,,Sunnan Kaldbaks"
Starkaður á Stóruvöllum
stikar suður fjöll. Til Þuríðar í Þrándarholti þrá hans stendur öll. Óttast hvergi veður, óvætti né tröll. Starkaður á Stóruvöllum stígur sporin greitt. Ungt og stælt er þrek hans, æskublóðið heitt. Af óraleiðum Sprengisands ekki veit hann neitt. Starkaður á Stóruvöllum stefnir í Arnarfell. Í bringu tekur Þjórsá, bakka skara svell. En blóðið aðeins hitaði hver bylgja er um hann féll. Kofi stendur opinn, kuldastroka um dyr. Blánóttina eina bíður Starkaður þar kyrr. Hann kemst þá í Þrándarholt til Þuríðar fyrr. Starkaður á Stóruvöllum stiklar Illaver. Furðar hann hve seinfarið sunnan jökla er. Gott er að eiga fagnafundi framundan sér. Starkaði á Stóruvöllum stríkkar ennisrún. Austan sér um Hágöng fara óveðursbrún, þéttingsganga er enn fram í Þrándarholtstún. Starkaður á Stóruvöllum stikar Norðurleit. Af Miklalæk og Dalsá maðurinn tæpast veit, svo er honum þráin til Þuríðar heit. Að Starkaði á Stóruvöllum stórhríð geysta ber. Vægðarlaus í fylgd með henni vetrarnóttin fer. Hvað sem líður voninni er vissara að gá að sér. Starkaður á Stóruvöllum og stórhríð takast á. Þrá hans eftir Þuríði vill í Þrándarholt ná, en hríðin má það hvorki heyra né sjá. Starkaður á Stóruvöllum steini hopar að. Ekki má sín þrá hans við ofurefli það: Við Starkaðsstein í Starkaðsveri hlaut Starkaður dánarstað. Þuríði í Þrándarholti það í drauma bar, að Starkaður á Stóruvöllum stæði í dyrum þar og leiddi hana harmsjónum svo í hjarta skar. |