Enginn veit um ævilokin öðrum fremur

Snæbjörn í Hergilsey segir svo frá tildrögum þessarar vísu: „Í aprílmánuði 1923 dreymdi mig, að ég þóttist vera kominn á fund í barnaskólanum í Flatey. Voru margir á fundi og voru allir fundarmenn við gluggahlið skólastofunnar, nema ég þóttist ganga um gólf hins vegar og vera að verja eitthvert málefni, er ég hafði með höndum. Þá kom úr hópnum maður, sem ég þekkti ekki, nam staðar við hægri hlið mér og mælti fram þessa vísu:“ Snæbjörn vaknaði við og sagði konu sinni drauminn og taldi að hann vissi á dauða einhvers   MEIRA ↲

Snæbjörn í Hergilsey segir svo frá tildrögum þessarar vísu: „Í aprílmánuði 1923 dreymdi mig, að ég þóttist vera kominn á fund í barnaskólanum í Flatey. Voru margir á fundi og voru allir fundarmenn við gluggahlið skólastofunnar, nema ég þóttist ganga um gólf hins vegar og vera að verja eitthvert málefni, er ég hafði með höndum. Þá kom úr hópnum maður, sem ég þekkti ekki, nam staðar við hægri hlið mér og mælti fram þessa vísu:“ Snæbjörn vaknaði við og sagði konu sinni drauminn og taldi að hann vissi á dauða einhvers kunnugs bráðlega. Síðan fór Snæbjörn til Reykjavíkur og sagði þar meðal annars Þorsteini Gíslasyni ritstjóra og Árna Pálssyni ritstjóra drauminn og vísuna. Daginn eftir að Snæbjörn kom heim fékk hann þær fréttir frá Ólafi á Hvallátrum að sonur hans, Aðalsteinn, hefði drukknað við annan mann daginn áður og bað Ólafur Snæbjörn að reyna að slæða eftir honum. Þær tilraunir báru ekki árangur en lík Aðalsteins rak nokkru síðar og var hann jarðaður í kirkjunni í Flatey og talaði Snæbjörn þar yfir kistunni.   ↑ MINNA