Þú sem bítur bóndans fé

Kristján Eiríksson frá Fagrnesi á Reykjaströnd (f. 1945) lærði vísuna þannig af móður sinni, Birnu Jónsdóttur (f. 1905) og einnig söguna af tildrögum hennar.

Þjóðsagan segir að séra Hallgrími hafi eitt sinn orðið litið út um glugga kirkjunnar í miðri predikun og þá séð hvar dýrbítur var kominn heim undir bæ. Rann honum þá í skap og kvað vísu þessa. Tófan féll þegar dauð til jarðar en sagan segir að Hallgrímur hafi misst skáldgáfuna fyrir að láta bræðina grípa sig í miðri guðsþjónustunni og misnota svo gáfu sína. Liðu nú stundir fram uns hann í einhvern tíma var að hengja upp kjöt í reyk með vinnumanni sínum. Rétti Hallgrímur upp krofin en vinnumaður tók við þeim og   MEIRA ↲

Þjóðsagan segir að séra Hallgrími hafi eitt sinn orðið litið út um glugga kirkjunnar í miðri predikun og þá séð hvar dýrbítur var kominn heim undir bæ. Rann honum þá í skap og kvað vísu þessa. Tófan féll þegar dauð til jarðar en sagan segir að Hallgrímur hafi misst skáldgáfuna fyrir að láta bræðina grípa sig í miðri guðsþjónustunni og misnota svo gáfu sína. Liðu nú stundir fram uns hann í einhvern tíma var að hengja upp kjöt í reyk með vinnumanni sínum. Rétti Hallgrímur upp krofin en vinnumaður tók við þeim og hengdi á rárnar. Segir vinnumaður þá eitt sinn er honum þótti Hallgrímur ekki rétta nógu hátt: „Upp, upp“. Kom þá skáldgáfan aftur yfir Hallgrím og hélt hann áfram og kvað: Upp, upp mín sál og allt mitt geð, / upp, mitt hjarta og rómur með, / hugur og tunga hjálpi til, / herrans pínu eg minnast vil. Hélt hann svo áfram að kveða um historíu pínunnar og dauðans uns lokið var öllum Passíusálmunum.    ↑ MINNA

Vísan er til í fleiri gerðum og sama er að segja um tildrög hennar.