Hans var jafnan höndin treg

Vísan er birt í vísnaþætti, sem heitir Skagfirzkar vísur, og hefur Vigfús Guðmundsson, ritstjóri og ábyrgðarmaður, líklega skráð hann.

Í skýringu með vísunni í Dvöl segir: „Þegar ritstjóri Dvalar heyrir vel kveðnar, en þó prúðar, skammavísur, dettur honum jafnan í hug vísa, sem hann lærði fyrir nokkru síðan af höfundi hennar, Bjarna Gíslasyni, sem er ágætur, skagfirzkur hagyrðingur. Vísan er svona: 

Hans var jafnan höndin treg
að hjálpa smælingjonum. 
Gekk hann ekki glæpaveg
en götuna meðfram honum.

Vísan birtist fyrst í ljóðabók sem heitir Órar sem kom út 1925 og er eftir Hannes Guðmundsson. Hannes Pétursson hefur skrifað um faðerni   MEIRA ↲

Í skýringu með vísunni í Dvöl segir: „Þegar ritstjóri Dvalar heyrir vel kveðnar, en þó prúðar, skammavísur, dettur honum jafnan í hug vísa, sem hann lærði fyrir nokkru síðan af höfundi hennar, Bjarna Gíslasyni, sem er ágætur, skagfirzkur hagyrðingur. Vísan er svona: 

Hans var jafnan höndin treg
að hjálpa smælingjonum. 
Gekk hann ekki glæpaveg
en götuna meðfram honum.

Vísan birtist fyrst í ljóðabók sem heitir Órar sem kom út 1925 og er eftir Hannes Guðmundsson. Hannes Pétursson hefur skrifað um faðerni vísunnar í Safnamál, 8. árgang 1984, og færir þar rök fyrir því að vísan sé eftir Bjarna og vitnar í því sambandi til Jóhanns Sveinssonar frá Flögu sem hafði talað við Guðmund Jósafatsson frá Austurhlíð og hafði eftir honum að hann hefði heyrt vísuna eignaða Bjarna og hefði hún verið um nafngreindan mann í sveitinni. Það stemmir og við þá sögn sem skrásetjari, Kristján Eiríksson frá Fagranesi, heyrði í æsku sinni í Skagafirði.   ↑ MINNA