Eftirmæli um Stefán Benediktsson

Opt með drengnum út hjá Vík
ég hef fengið róður.
Nú sést enginn umferð slík.
einn því geng ég hljóður.

Martröð fer um mína sál
mein sem ber á gróin.
Horfin gerast Hara og Ál
höpp sem mér við sjóinn.

Gleðiskinið dvelur dautt
dögg um hrynur brána.
Sárt ég styn að sjá hér autt
sætið vinar dána.

Best sá ráða kunni knörr
kapp ei náði spara
marga háði frægðarför
fram um láðið þara.

Valið lið til fylgdar fann
fjörur við ei tafði.
Djúpa miðin mátti hann
mest, og bið þar hafði.