Örn Arnarson (Magnús Stefánsson) | Vísnasafn Skagfirðinga
Vísnasafn Skagfirðinga
Um safnið
Ljóð
Lausavísur
Höfundar
Heimildir

Innskráning ritstjóra

Örn Arnarson (Magnús Stefánsson) 1884–1942

97 LAUSAVÍSUR
Fæddist að Kverkártungu á Langanesi í Norður-Múlasýslu.

Örn Arnarson (Magnús Stefánsson) höfundur

Lausavísur
Að spilla heyjum reiknast sjálfsagt synd
Ást er lífsins sumarsól
Ást er lífsins æðsta lán
Baugatróðan blíð og hljóð
Bjóddu hundi heila köku
Bros og grátur eru í
Bölvaður fari botnlanginn
Dansinn tróðu teitir þar
Djöflar hljóða deyjandi
Drottinn hló í dýrðar kró
Dýrt er landið drottinn minn
Ei mun hraun og eggjagrjót
Ekki má það minna vera
Ekki vantar félögin og félagsandann hér
Er hann Bleikur afbragð hreint
Ég hef lengi ætlað mér
Flestum meir til þarfa þó
Fléttuþétt og Braga brögð
Fyrir snilli huga og handa
Glymur hátt við hreystimál
Gott er að hafa af gulli nóg
Grettis eigin geymdu mátt
Grunnmál taka leggja lóð
Gætið ykkar góðir bræður
Haninn bölvar í hljóði
Hann var alinn upp við sjó
Hann var alinn upp við slark
Hausa fletja slíta slóg
Herðir frost og bylja blök
Himininn er í hálfa gátt
Himininn er í hálfa gátt
Hljótast lítil höpp af því
Hrekkvís kyndir heiftarbál
Hræsni vex af hjálp og náð
Hvað er meyjarfegurð fegra
Hvern djöfulinn viltu vera að jaga
Hýreyg mærin hjá honum
Í heiðarlandsins helgri ró
Í sumars hlýju margur má
Jósef af Arimetá
Kóngamóðirkarlægt skar
Kveð ég hátt uns dagur dvín
Kæmi Stjáni í krappan dans
Lagastaði lögvís fann
Litla hvíld má þreyttur þiggja
Lífið bætir þraut á þraut
Ljóða gengi lækka fer
Lýðurinn virðir lögin skráð
Lægðu skott og lokaðu kverk
Lærði að taka lag og mið
Man ég víst hve hlýtt hann hló
Man ég vorin mild og hýr
Manstu okkar fyrsta fund
Merin komst í miðja ána
Mér varð allt að ís og snjó
Mikið er um hjá mýi á skán
Nepjan þennan næðingsdag
Norðan bitran bleikir völl
Norðanfjúkið frosti remmt
Oftast var hann einn á braut
Og er það ekki mesta gæfa manns
Predikaði presturinn
Samkembt hef ég sundruð gögn
Sextíu ára svaðilför
Siggi skolli súreygður
Simpson kemur víða við
Sinna eigin ferða fór
Skortir kynngi sköpunar
Sló af lagi sérhvern sjó
Snauðum fatast framaspor
Snauður þjáður bað um brauð
Snemma bregður birtu í dag
Sorgin léttist sárið grær
Sunnanrok og austanátt
Syngur klóin kveður söng
Sýp ég nú þitt sextugs full
Táli beita og tylli sýn
Tækni breyta tímans völd
Valdamenn á feðrafold
Við gengum síðkvölds saman
Vinsemd brást og bróðurást
Von er að vðrið stundum grandi
Vær sá blundur verði þér
Það er hart ef satt skal segja
Það hér áður venja var
Þaðan allt þitt ólán draup
Þá var stundum hlegið hátt
Þegar gyllir sólin sand
Þegar vínið vermdi sál
Þegar yfir farið flaut
Þeir sýnndu það svart á hvítu
Þekkja ávalt manninn má
Þér er eflaust alltaf kallt
Þó að Ægir ýfi brá
Þú ert söngvið sólskins barn
Þögull ber ég þessa raun
Ætlar þú í þingrofs öfgar