Á leið ofan Fagradal

Ýtir undan fæti
yfir Fagradal
von að guð nú gæti
gleðja það mig skal.

Heima vaki vífið
votum hvörmum með,
fyrir hana léti ég lífið,
ef létti ég hennar geð.

Í hennar faðmi fríðum
ég feginn deyja vil
og kystur kossi blíðum
kverfa jarðar til.

Og síðar lífs á landi
lausnarans við hlið
mun una sæll vor andi
í yndi, sælu og frið.