SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vort föðurland, vort fósturland (þjóðsöngur Finna) (Úr Fänriks Ståls sägner)Fyrsta ljóðlína:Vort föðurland, vort fósturland
Höfundur:Johan Ludvig Runeberg
Þýðandi:Matthías Jochumsson
bls.828–829
Viðm.ártal:≈ 1875
1. Vort föðurland, vort fósturland,ó, fagra veldis-orð, ei lækkar fold við lagarsand, ei lyftist fold við sólarbrand meir elskað en vor óðalsstorð, vor allra lífsins-borð.
2. Af gulli lítil gnægð er hér,en glöð er lund vor þó. Oss þykist fremri þjóðin hver en þetta landið elskum vér, með útsker, fjöll og eyði-mó er oss það gullland nóg.
3. Vér elskum vorra vatna kliðog vorra fossa spil, vors dimma skógar dapra nið, vort dýrðarljós, vorn næturfrið, allt hvað í sýn og söng er til og sálar- vekur -yl.
4. Hér háðu áar öll sín stríðmeð anda hjör og plóg; og hér um langa heimsins tíð, við heillakjörin þung sem blíð, hið finnska hjarta fólksins sló er fram sitt líf það dró.
5. Hver reiknar allt það raunataler reyndi lands vors þjóð? Er styrjöld fór um fold og dal og frost og hungur gjörði val hver hefir Finnans metið móð og mælt hans úthellt blóð?
6. Og það var hér sá fossinn flautog fyrir oss það var, og hér það sinna happa naut og hér þess tár af augum hraut, þess fólks er vorar byrðar bar frá byrjun vegferðar.
7. Vort land er hér með lán og þraut,svo ljúft, svo hollt, svo vært; hver forlög sem oss falla í skaut, sitt fósturland þó hver vor hlaut; og hvað er sælla, hvað er fært að hafa eins dýrt og kært?
8. Ó, helga land, vor heimagrundsem hér vort auga sér, vér réttum blítt út beina mund og bendum yfir sjó og lund og segjum: Láð og lögur hér, sjá, landið vort það er!
9. Og svífum vér við sólarglansí sölum gullinblá, og stígum vér þar stjörnudans er stríð vort yrði sigurkrans; hið auma land vort aftur sjá vér eflaust myndum þrá.
10. Ó, þúsund vatna ljúfa landmeð ljóðum vígða dyggð! Hér lentum vér við lífsins sand og ljóssins festum tryggðaband, – þótt fátæk sértu, fróma byggð, ver frjáls, ver glöð ver tryggð!
11. Þitt lán er ennþá lokuð róser líta skal sinn dag. Af vorri elsku vex þitt hrós, þín von, þín tign, þitt sólarljós þá flytjum vér með fyllra lag vorn fósturlenska brag. |