Hnappadalur | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Hnappadalur

Fyrsta ljóðlína:Svipmikið hraunsvæði
bls.412–415
Bragarháttur:Sjö línur (tvíliður) þrí- og ferkvætt AbAbcoc
Viðm.ártal:≈ 1875
1.
Svipmikið hraunsvæði
silungsvötnum með
meður gagn og gæði
glaður um ég kveð,
hinn nafnkunna Hnappadal;
einkennilegt er og margt
í þeim fjalla sal.
2.
Allt frá hárri heiði
hreint að djúpum sjá
hraun og -vötnin veiði-
vegleg skiptast á.
Eldborg gnæfir undra há
mestallt yfir meginfríð
meður djúpri gjá.
3.
Væri gott að verjast
vígi slíku frá
og með bröndum berjast
börmum hennar á;
sveitarprýðin er hún æ,
sem of mænir hauður, haf,
hollum lofts í blæ.
4.
Kúlur höfðum hreykja
hátt við loftin blá,
funar upp sem feykja
fóru, – jörð skalf þá –;
sín hvorum megin situr há,
vel hraungirtar, vígrauðar
við Haffjarðará.
5.
Bæir báðum megin
bratta standa á,
lax hvar flýgur feginn
fram í gljúfur há,
Rauðamelar mætir tveir,
og um kalda Ísagrund
eru frægir þeir.
6.
Fyrir valda veiði
vel og kjarngott frón
Syðri, – sem í eyði
sést með alls slags tjón –,
er lögmaður Oddur bjó
auðlegð við á æskutíð,
en sárlitla ró.
7.
Á verð eitthvað minnast
Ytri Rauðamel.
Þar mun flestum finnast
fagurt landið vel,
sem bjó fyrstur Sel-Þórir,
Skálm hvar lagðist hryssan hans
hægt und böggum kyr.
8.
Og hans arfar síðan
auðgir bjuggu þar,
höfðu fjárstofn fríðan
flestir höfðingjar.
Rauðimelur öll þau ár
blómleg meður beitilönd
bar ógrynni fjár.
9.
Bænda hagur bestur
blómgast hefir þar,
hvar nú prúður prestur
plöntur kristninnar
frjóvgar vel og fallegt bú,
Þórarins arfi Árni skýr.
Elísabet hans frú.
10.
Ölkeldan þar eina
er nú meinuð þjóð,
besta, holla, hreina
hér um fósturlóð;
lukt er járns í húsi hún.
Nú slíkt boðar nærri oss
nýja frelsis brúin!
11.
Svellur, ólgar, sýður
svoddan inni’ í rann;
gellur grátur stríður,
– glöggt út heyrast kann –;
steinlagt kringum stræti þar
upp um glufu þeysist þétt
þjóð til blessunar.
12.
Hún vill hlekki brjóta,
heilsubót oft lýð,
fagurs frelsis njóta
fá um sína tíð,
horfa’ á sól og himinspjald,
en henni lokað hefir nú
hart auðmanna vald.
13.
Og vill þreyttum, þjáðum,
þyrstum svala lýð
guðs af gæsku’ og ráðum
góð lind dala frið,
heiðum undir himni sköpt,
en ófrelsis og okurs nú
úr ber járni höft.
14.
Hún er svona haldin,
heilnæm, tær og fríð,
keldan ern, þó aldin
allt frá landnáms tíð
fram í hlíðar fögrum sal,
og þar rústir enn má sjá
eftir hospítal.