Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3127)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Nýárssálmar 1880 2

Nýárssálmur II

 NÝÁRSSÁLMAR 1880

Bálkur:Nýárssálmar 1880

Fyrsta ljóðlína:Aftur að sólunni sveigir nú heimsskautið kalda

Höfundur:Matthías Jochumsson

Heimild:Matthías Jochumsson: Ljóðmæli. Útgefandi Magnús Matthíasson. Reykjavík 1936.

bls.211

Bragarháttur:Fimm línur (þríliður) fimm,- tví- og þríkvætt AAbbA

Viðm.ártal:≈ 1875

Tímasetning:1880

Flokkur:Sálmar

Aftur að sólunni sveigir nú heimskautið kalda:
sonurinn týndur í átthagann girnist að halda.
Sólnanna sól, sál vor er reikandi hjól,
snú þú oss, Alfaðir alda.

Móðir vor jörð, þú sem myrkrið og helkuldinn þjáir,
mun þér ei lengjast, að aftur þitt brúðarskart sjjáir?
Er þá ei von, útlægi himinsins son,
Guðs-mynd og Guðs-náð þú þráir?

Flýt þér, ó hnöttur, að fjörgjafa þínum að snúa;
Flýt þér, ó jörð, þig með skínandi klæðnaði búa. –
En þú, mín önd, undir Guðs lífgandi hönd
flýt þér að tilbiðja og trúa.

Áfram með sólunni; yngjast skal veröldin kalda;
áfram til Guðs-ríkis; látum ei myrkrin oss halda.
Sólnanna sól, sértu vort lifandi skjól.
Dýrð sé þér, Alfaðir alda!