Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
AgnesardikturFyrsta ljóðlína:1. Hæstur Guð með heiðri skapti,
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.326
Viðm.ártal:≈ 1300–1550
Flokkur:Helgikvæði
1. Hæstur Guð með heiðri skapti,hans er valdið himnum á, eina mey af miklum krafti, milding hóf svo villu frá. Seggjum linar hún syndahafti, signuð jómfrú Agnesá.
2. Skír var sett í skólann fríða,skuggalaus með öllu að sjá. Ætlar þetta öldin víða að öngva muni þeir slíka fá. Þorna viðjan þeirra tíða þýð var kölluð Agnesá.
3. *Kæran lærði kristin fræði,kunni rétta trú forstá; frumtign allri frá eg næði, fljóðið girnist himininn á. Þar með önnur guðdóms gæði göfugleg namstu, Agnesá.
4. Firðar vildu fljóðið hvítafríða sér til eignar fá. Niptin dýra nöðru ríta næsta vill hún öngvan sjá. Greifa son var gildur að líta sem girntist fyrir þér, Agnesá.
5. Þorngrund, máttu þiggja, hin hvíta,það er þér heiður að vera oss hjá, gimsteina sem gler að líta, gull og silfur nóglegt þá. Þó vill ekki þetta nýta þýðust meyjan Agnesá.
6. *Þér stoðar það lítt,kvað stöðug sæta, steina þína vil eg ei sjá. Sjálfur geymdu þitt silfrið mæta, sæmdir mun eg af öngvar fá, tjáir mér ei þursa þræta, þessu svaraði Agnesá.
7. Svaraði svo við seimgrund frómasómalaus, sem hermi eg frá, hátt svo gjörði hann að róma með hörðum orðum meyjuna á: Ef rýfur þú lögin og rétta dóma refsing færðu, Agnesá.
8. Andsvar lætur ekki brestaung þó væri auðarná: Mig hefur annar fyrri festa, fjærri gjöri eg að segja þér já, sá ber vald og virðing mesta um víðan geim, segir Agnesá.
9. Elskhugi minn, kvað afbragð vífa,öngvan mun eg slíkan fá, vinnur hann allt hvað vill hann drífa veröld í og himnum á, helvíti vann en hans mun hlífa höndin mér, segir Agnesá.
10. Kappans minnkaði kappið digra,kunni þetta gjörla að sjá að mektuga brúði hann mátti ei sigra mildi hins ríka himnum frá. Í rekkju lagðist reynir vigra, rjóðust, fyrir þig, Agnesá.
11. Faðir hans er það frétti hinn fríðifór þar að sem rekkurinn lá: Hvað er til sóttar, seggurinn blíði, segðu mér hið sanna frá: Veldur þessu voru stríði vitur og snotur Agnesá.
12. Greifinn alla gleðina felldi,gekk og hitti meyna þá: Sonur minn brennur í sinnu eldi sannlega fyrir þig, skrauta ná. Rekkurinn skal með Rínar eldi, rjóðust, fá þig, Agnesá.
13. Plagarinn lætur purpuraskrúðiprúða fletta meyna þá. Hárið ofan á hringa Þrúði huldi hana svo ei má sjá. Lokkurinn, allan líkamann, prúði, ljúfa huldi Agnesá.
14. Í skæknahús nam skjalarinn leiðaskíra þessa meyna þá. Sína gjörir bragna beiða: Bíti nú hvör sem lyst hefur á. Drottinn minn má gjöra greiða götuna hennar Agnesá.
15. Fram á gólfið frægðarkvinnafleygði sér til bænar þá. Eilífur Guð sem allt kann vinna auðþöll ríkri bjarga má. Þá leit standa ströndin stinna styrkvan engil, Agnesá.
16. Hann hefur að sér með höndum báðumhimnesk klæðin fögur að sjá, biður að þiggja þau með náðum þornagrund því nakin lá. Hún skrýddi sig með skarti og dáðum, sköpuð er vænsta Agnesá.
17. Greifason með grimmdina reiðagjörir sig upp úr rekkju að stá. Hann vék til hússins götuna greiða, gjörði þangað fyrstur að gá. Jungfrúdóminn vill hann veiða vegsamlegastrar Agnesá.
18. Seggurinn lítur seimþöll kænasitja hússins gólfi á. Með höndum þrífur hann hlaðgrund væna, hug sinn hyggur að drýgja þá. Nú má hún njóta nýtra bæna, nytsamlegasta Agnesá.
19. Hæstur Guð með heiðri styrktiháleitasta meyjuna þá. Fjandinn hann til feigðar kyrkti falsarann sem inn réð gá. Sálmaskáldið svo frá eg yrkti að saurgaðist ekki Agnesá.
20. Greifinn þá með grimmd og æðigengur og hitti meyjuna þá: Son minn hefur í sinni bræði sendann stiginn heljar á; fyrir þín grimmust galdrafræði gjört hefur mér skaða, Agnesá.
21. Aldri hef eg, kvað afbragð vífa,ýta rænda lífi frá. Fjandinn gjörði með forsi að drífa fullan son þinn villu á. Með gæsku sinni gjörði að hlífa Guðson mér, segir Agnesá.
22. Mjög mund’ eg þig fyrir meyjunum prísaog mestan heiður leggja á, einninn þér til veldis vísa vondu þessu húsi frá ef, drósin, létir af dauða upprísa dýrstan son minn, Agnesá.
23. Svaraði honum svinn á móti:Sannlega mun það vinna sá sem skapaði fjöll með fjöru og grjóti, fagran sló og himin há, vötn sem sól með vænsta hóti og víðan geim, segir Agnesá.
24. Fyrst réð kalla fljóð að vandaá föður sinn, Drottinn himnum á: Send þú burt úr sveitum fjanda sveinsins önd úr helju að ná svo lof þitt megi nú lengi standa lýðum hjá, segir Agnesá.
25. Skjótlega frá eg að skelfir randaskilji sig helju burtu frá, öflugur sá nam upp að standa sem áður dauður á jörðu lá. Laufatýr með lífi og anda lofaði Guð og Agnesá.
26. Þornalundur frá þessum ranniþaðan réð ganga heill í frá, hrósar því fyrir hvörjum manni að hreinni Guð mætti ekki fá heldur en þann hæsta í himnaranni sem helgust heiðrar Agnesá. Athugagreinar
3.1 *Kæran] Kjörin JS 260 4to.
6.1 *Þér] þig JS 260 4to. |
