SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
AldamótFyrsta ljóðlína:Lifið heilir. Himins friður
Höfundur:Jón Þorsteinsson á Arnarvatni
bls.73
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1900/1933
Skýringar
Fyrsta erindið er undir sér bragarhætti en hin öll saman undir fimmlínuhætti.
Lifið heilir. Himins friður
hjúfri eins og bládögg niður. Friður sé með öllum yður! Aldamóta kveð ég brag. Enn þá grænkar gamla jörðin, gægist víðir yfir börðin, taða þróast túnum; enn þá blikar bláa gjörðin, bandið landa ströndum hjá. Það er eins og endir rímu eða skipti dags og grímu, þá er tíminn blað við blað. Ena vímu í vindblæ ýmu, við skulum glíma upp á það. Við höfum sjálfir skapað skipting, skipta tugum efst í lyfting, einingunum á bæði borð. Hundrað ár við siglusvipting seinast mæla stjórnarorð. Nú er hátíð hundrað ára, horfin er er hin síðsta bára bak við máluð tímans tjöld, geislaskipti gleði og tára gengu um sviðið heila öld. Kveðjum alla áratugi, eining hverja á sínu flugi. Kveðjum heilir heila öld. Endurminning allra hugi endurhrífa skal í kvöld. Eg ætla’ ekkert upp að telja, enda þótt sé margt að velja, þrautarstorm og þægan byr. Oft var mótt í milli élja; margoft dúði skeiðin kyr. Nýir tímar, annar efni. Öldin nýja þvær um stefni. Framtíð dansar öldum á, smelli loku að smeðjusvefni smábandsára kvöldum frá. Vonarlagin ljóð hún syngur, leikur hún við hvern sinn fingur, þar eru kraftar kjúkum í. fleiri en þessi héraðshringur heyra sporin föst og ný. – – – Við mér blasir héraðshringur. Heyrið hvernig „goði“ syngur! Þorgeir unni þessum stað. Utar Kinnarfjalla fingur falla í hnefa sjónum að. Þar er Fellið fyrir miðju, faðmað þétt af skógarviðju, Syðstabunga, Hulduhlíð; þar er fossinn enn að iðju: ullina þó hann fyr og síð. Austanverðu upp með Fljóti íslensk heiði blánar móti, Bárðardalur innar er. Sé ég víða gull í grjóti Glóðalands í huga mér. Og um öll vor héröð hýru horfir Framtíð auga skýru, jafnvel yfir allan heim. Hundrað ára sora og sýru sjá menn varla í augum þeim. Og hún bendir oss að vaka og með hendi vorri taka, fólgið er í grasi gull. Fossa þrumur þeygi saka. Þrasakista er enn þá full. Hár frá enni, upp með hendur! er flæktar kaðalbendur. Hafsins kista auðug er. Dragðu auð á Íslands strendur upp úr sjónum handa þér. Taktu’ að byggja brýr og vegi, blessaður klárinn þolir eigi kaldasund og kvikuslit, enda kindin þolir þeygi þyrkings hold og maurabit. Láttu’ hið rétta ráða lögum; rósir spretti hér í högum, heimalandi hugar þíns; þá mun létt að lofa mögum lesa minning föður síns. Ó, ég sé í augum manna: allir vilja’ hið góða og sanna, trúa fegri framtíð á, og þeir finna, ef þeir kanna, aflið sitt, er styður þá. Heill um allar heimsins strendur, heill um allar sveitalendur, gleði og heill í hundrað ár! Hár frá enni, upp með hendur, afl og hreysti í þúsund ár! |