Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
SveitasælaFyrsta ljóðlína:Man eg grænar grundir
Höfundur:Steingrímur Thorsteinsson
Heimild:Steingrímur Thorsteinsson: Ljóðmæli. Frumkveðin og þýdd. Hannes Pétursson annaðist útgáfuna.. bls.21–24
Viðm.ártal:≈ 1900
Skýringar
Aðeins 1., 7. og 10. erindi eru prentuð í Skólaljóðum.
1. Man eg grænar grundir,glitrar silungsá, blómabökkum undir brunar fram að sjá. Bændabýlin þekku bjóða vina til. hátt und hlíðarbrekku, hvít með stofu þil.
2. Fossar falla í giljum,freyðir kolblá röst, laxar leika’ í hyljum létt með sporðaköst. Silfurgliti sauma smaragðlita hlíð kaldra kristals-strauma kvíslir vors á tíð.
3. Bláleit fannafjöllinfela’ í skýjum lind; ei þver alda-mjöllin efst í himinlind; vötnin kyrr með kvaki kætir svana fjöld; bifð af vængja blaki báran vaknar köld.
4. Man eg morgunsunnamærust þegar hló, lönd og leiðir unna logageislum sló; gyllti hnúkinn háa, huldu dimman sal, heiðabeltið bláa breiðan kringum dal.
5. Fuglar foldu ofarfagna’ í himinrann, Guðs þá gæsku lofar gjörvöll náttúran. Grænan mjúkur minnist morgunblær við lauk, sólvermd þoka þynnist þykk, sem áður rauk.
6. Fram með fjarðar-síðumfirðar róa’ á mið, fjármenn hóa’ í hlíðum, hljómar bergmál við. Út um dal með degi dratta kýr á beit, hnarreist hross á teigi halda leika’ um sveit.
7. Léttfætt lömbin þekkuleika mæðrum hjá, sæll úr sólskins brekku smalinn horfir á. Kveður lóu kliður, kyrrlát unir hjörð; indæll er þinn friður, ó, mín fósturjörð!
8. Kærsta sjón, er sá egsýndi móður-storð, brjóst er barn við lá eg, blessa sonar orð; ei má eðli hagga, er það Drottins gjöf, þar sem var mín vagga, vil jeg hljóta gröf.
9. Heima’ er hægt að þreyja,hvíld þar sál mín fær; þar mun þægt að deyja þýðum vinum nær. Ljúft er þar að ljúka lífsins sæld og þraut við hið milda, mjúka móðurjarðar skaut.
10. Ó, þú sveitasæla,sorgar lækning best, værðar-vist indæla, veikum hressing mest, Lát mig lúðan stríðum loks, er æfin dvín, felast friðarblíðum faðmi Guðs og þín! |
