Vor

Nú sé ég og faðma þig , syngjandi vor,
með sólina og blæinn. –
Mér klappaði golan, þó gatan sé þröng,
og gott var í morgun að heyra þinn söng;
nú kem ég sem fljúgandi langt út í ljósið og daginn.

Hvað ætlarðu að sýna mér, syngjandi vor,
með sólina og blæinn?
Hvað dagsljósið vogað að hefja sig hátt,
hvað heimur er fagur og vorloftið blátt
og hvernig að þokan er lögst eins og leiði’ yfir bæinn.

Hvert ætlarðu að svífa, þú syngjandi vor,
með sólina og blæinn? –
Að kæta hvert auga, að kyssa hvert blóm,
að kveða við allt sem vill heyra þinn róm?
Ég flýg með þér, vor, út um vellina, skógana og sæinn.