Eldur í Skaptárjökli

Hvort mun Loki löngu bundinn
læðing* fornum sloppinn frá?
Titrar loft en gnötrar grundin,
grenjar þruman raddarhá,
ískrar bál í dökku djúpi,
dimmur skelfur álfa bás,*
skjallahvítum skrýddur hjúpi
Skaftfellinga stynur ás.

Hann freyðir út af gini gráu
glóð og vikri firna leið,
reykjarstroku hvirflar háu
heiðblátt undir mána skeið.*
Báls þar aldan rás sér ryður
rósum þakin sortnar grund,
öllu kviku fellst þar friður,
fjötrast lífið dauðablund.

Ysjublandin* aldan leiðir
aur og sanda vítt um frón,
túnum jafnt og engjum eyðir,
ómetandi vinnur tjón.
Fyrr þar brostu grænar grundir,
gárum storkið brunahraun
hreykist skýja skarir undir,
skatna* sjónum býður raun.

Aldrei framar Flosi ríður
fjall og niður Goðaland.
Jökulvættur braut á bíður
og breiðum veifar logabrand.
Sig má Kári sjálfur vara
og sækja vestur hefndum frá,
því gneistaflaugar gandreið fara
glóðar vígahnöttum á.*

1.2 læðingur: fjötur (einn þriggja fjötra sem lagður var á Fernisúlf).
1.6 bás álfa: (líklega) klettur.
2.4 skeið mána: heiminn.
3.1 ysja: suddi, rigning.
3.8 skatnar: menn.
4.8 Í þessu erindi mun haft í huga að leið Flosa á Svínafelli að austan til Njálsbrennu og hefndarleiðangur Kára Sölmundarsonar um Vestur-Skaftafellssýslu lá um þessar slóðir.