Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ólafs vísurFyrsta ljóðlína:Ólafur kóngur Haraldsson
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.298–301
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sagnadansar
1. Ólafur kóngur Haraldssonhann gefi oss sigur og tíma so að eg hafi djörfung til um aðferð hans að ríma. 2. Ólafur kóngur Haraldssonhann reið um þykkvan skóg: hann sá lítið spor í leir, slík eru minnin stór. 3. Svaraði hann Finnur Árnason,var honum á því þokki: „Fallegur mundi sá lítill fótur væri hann í skarlats sokki.“ 4. „Heyrðu það, Finnur Árnason,hvað eg segi þér: áður en sól til viðar rennur meyna fáðu mér.“ 5. Þeir sáu fram á fögrum skógieina mey so fríða, þeir buðu henni á stofn að stíga og so með sér ríða. 6. En so svaraði kóngurinn,hann dvaldist þar um stund: „Hvert er heiti þitt, fagra fljóð,, sem komið er á minn fund?“ 7. „Álfheiður heiti eg, göfugur herra,síst mun virðing þrjóta. Nú er eg kominn á yðar fund og þar mun eg giftu af hljóta.“ 8. „Farðu heim til drottningarog þjóna þú henni með sóma, þá muntu í mínu ríki njóta sigurs og blóma.“ 9. „Heyrðu það nú, dýra drottning,trúa máttu mér: Ólafur kóngur Haraldsson, hann skipaði mér hjá þér.“ 10. Drottning braust frá göfugum herra,varð henni af því mein því hún varð um vintrarnátt að byggja sængina ein. 11. Það var einn so snemma myrgin,sólin skein í tíma, drottning sendi Álfheiði að leita saxa sinna. 12. Álfheiður sig til svefnskemmu gekk,þessi brúðurin svinna. Kóngurinn spurði það einkafljóð: „Hvað vildir þú finna?“ 13. En því svaraði Ólafur kóngur,hann fréttir vífið teita, hún lét sér það orð af munni verða, hún kvaðst sér sonar leita. 14. En so svaraði kóngurinn, að því gefur hann gætur: „Stígðu upp í sæng til mín og þvoðu vel þína fætur.“ 15. Það var rétt með fullu tungliog miðju sjávar flóði, byrjaður var á drottinsdag Magnús kóngurinn góði. 16. Með fullu tungli og flóði að sjá,tel eg af góðs manns æði, tiggi byrjaði tiginn son fyrir utan angur og mæði. 17. En so svöruðu kóngsins menn,so er á bókum ort, fyrri hafði hann bætt þá synd en hann hafði hana gjört. 18. Álfheiði dreymdi fyrsta draumog var sá lengst í loti að henni þótti á sinni ævi Noreg öll á floti. 19. Álfheiði dreymdi annan draum,sté hún á kirkjugólf, að henni þótti á sinni hendi kveikjast ljósin tólf. 20. Álfheiði dreymdi þriðja draum,get eg hún giftu fangi, að hanni þótti hinn þriðji geisli fljúga sér úr fangi. 21. Álfheiður hugsar um sinn hagaf alls öngum þjósti, finnur hún það með sjálfri sér að hún hafði barn fyrir brjósti. 22. Drottning bauð við hennar draumumtólf sín bestu bú, gifta hana lendum manni, neitaði hún því þó. 23. En því svaraði kóngurinn:„Vant er um að velja, þú skalt aldrei þína drauma rétt með verði selja.“ 24. En því svaraði kóngurinnáður hann reið til hófa: „Eigðu sjálf og unntu vel og njóttu draumsins góða.“ 25. Álfheiður fangar þunga sótt,sú gekk helst af magni, konurnar sögðu körlum til að lítið væri að barni. 26. En so svaraði hann Sighvatur skáld,so er á bókum ritað: „Hvort viljið heldur skíra barn eða fyrir svörum sitja?“ 27. En so svöruðu kóngsins menn,prýddir vel til dáða: „Þennan bjóðum vér kostinn þér, vær látum þig sjálfan ráða.“ 28. Sighvatur gekk þar inn í höllsem kóngurinn sat yfir borðum: „Skylt væri mér inna til eitt . . . tal með orðum. 29. En so svaraði kóngurinn:„Legg eg við so ríkt: hvör gaf þér, Sighvatur, orðlof til„ að skíra barnið mitt?“ 30. „Því lét eg hann Magnús heita,gjöra skal á því grein: eg vissa ekki æðra nafn veraldarkóngs í heim.“ 31. En so svaraði kóngurinn,hann hélt á borða ljóma: „Þú skalt alla þína ævi [honum] Magnúsi þjóna.“ 32. Jesús Kristus Maríusonleysti oss frá nauðum, þar næst hjálpi hann allri þjóð, bæði lífs og dauðum. |
