Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kristínar kvæðiFyrsta ljóðlína:Eg var skorin í silki
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.110–112
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sagnadansar
1. „Eg var skorin í silkiog í skarlats trey, síðan borin til strandanna, lögð í sjávarfley. 2. Eg mátti ekki drukkna því guð var mér so góður, báran bar mig heim í lund þar fagri hjörturinn grór. 3. Þar kom riddarinn ríðandimeð sína sveina þrjá, hann tók mig upp so litla, í fjörusandi eg lá. 4. Hann tók mig upp og bar mig heimá sitt eigið bú, þar var eg so lengi, eg varð hans eigin frú. 5. Fyrstu nótt við saman lágum,þá fékk eg þann harm, komu kóngsins sakamenn, þeir vógu hann á minn arm. 6. Vógu þeir kónginn Aðalbrigtog hans sveina tvo, þriðji sigldi af landi burt og mun eg hann aldrei sjá. 7. Völt er veraldar blíðan,trúir þar enginn á, mér er horfinn menjalundur, mun eg hann aldrei sjá. 8. Þó eg lifi so lengieg man hann alla stund, so hefur sorgin þvingað mig, sárt fyrir okkarn, so hefur sorgin þvingað mig, sárt fyrir okkarn fund. 9. Árla myrgins:„Frúin Kristín, hvörsu líkar þér við festarmanninn, hvörsu líkar þér við festarmanninn þinn?“ 10. „Og so vel ann egmínum festarmann, sjálfur guð í himinríki heiðri mig og hann. 11. Allt það rauðagullvilda eg gefa þar til að eg mætti vel við þá veröldina skil.“ 12. „Eigðu sjálf þitt rauðagull,njóttu manna best, undu þér við þann ríkan herrann sem þig hefur, undu þér við þann ríkan herrann sem þig hefur fest.“ |
