Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Viðm.ártal:≈ 1750
Flokkur:Ádeilukveðskapur
Skýringar
Ljóðið var einnig birt í annarri útgáfu Snótar 1865.
1. Þar um getur þagnarmálþrátt í geði mínu: velmakt öll og veraldarprjál veltir blómi sínu.
2. Vinsæld, auður, vald og makt,viska, lán og hreysti, lífsins fegurð, æra og akt útkulnar sem neisti.
3. Hvað er veröld, hennar glys,hefð og art sem beiðist? Reykur, bóla, funi, fis; fellur, hjaðnar, eyðist.
4. Lán er best að lykja siglitlum undir feldi; heimsins prýði hégómlig háttar senn í eldi.
5. Öll náttúran er að sjáellimörkum hlaðin; vindar, hauður, vötn og lá votta sinn skapnaðinn.
6. Ísar hlæðast yfir mold,eyðist bjargarfengur, bylgjur æða, fyrnist fold, flest til þurrðar gengur.
7. Eldar brenna grjót og grund,grasið jarðar kylur, skepnur kenna feigðarfund, fargar húsum bylur.
8. Víða skriður vinna tjón,vegu fordjarfandi; vatnariður fergja frón föstum leir og sandi.
9. Græðir óðum gremur sig,grandi skipa veldur, beinir þjóðum banastig, byggðum skaða geldur.
10. Þessu framar sækir sveitsjávarafla skortur; fyrir það sama fæst um reit forði matar kortur.
11. Veiði farga vangæftir,vindar bylgjum róta, sultur marga sundur sker, sældarvistir þrjóta.
12. Það, sem forðum þótti múrþessu föðurlandi, happaskorðum hallast úr heill þó friðar standi.
13. Umbreyting er orðin mestatorkunnar líka; fátæklingar finna brest, fatast nokkuð ríka.
14. Þéttir mæðu þó sumpartþegna fæðumáti; armur klæðist og í skart, ekki ræður státi.
15. Brastar þjóðin barnarík,brauðs er gróðinn seldur; hver amlóðinn fágar flík, fast í móðinn heldur.
16. Vefur klútum fálkafrónfirrtur sútarmörkum; happajútur hags við tjón hoppar út á jörkum.
17. Reynir hortug ræðugöng,rétt í gorti smitar; æ þó skorti fæðuföng fötin sortulitar.
18. Snauðu búi bjargar ei,börn og hjúin sveltir; naumast kúa hirðir hey, hjörð um þúfu veltir.
19. Skuldaseigur, skiptiveill,skemmir leigumála; til öreigu hrapar heill happafeigum gála.
20. Sumir feita sig um of,sölu beita störfum, út um sveitir kaupa krof, kosti neita þörfum.
21. Hafa réttan hundasið,hakka mettir fantar, en sem þetta er út svolgið allt hið létta vantar.
22. Hirðuleysi hér og þarhinum geysir voða; varla meisi við bjargar, vill ei hreysi stoða.
23. Beitir engi, treður túntrassafenginn kauði; sefur lengi hann og hún, hirðir enginn sauði.
24. Kvífénaður missir máls;með er það í gátum, bikkjur laði bæ til hálfs, baulur vaði í sátum.
25. Þursinn snauði þetta veit,þykir auð ei saka; hímir kauði, hvað sem leit hans búnauðir maka.
26. Feyir bæði föt og skó,flest armæðan lúði; gefur næði görpum þó gisinn klæðadúði.
27. Amboð fatar aðgjörðir,ull og matur fargast; hvað sem klatar, ónýtt er, eins og skatinn bjargast.
28. Heyin skaðar, húss um dýhnés má vaða bleytu; þanninn baðar aulinn í óþrifnaðar veitu.
29. Börnum verður sama að sök,sóma skerðir lengur; sér á herðum bera blök, bann að erfðum gengur.
30. Vinnuhjúa vandræðinvaxa nú ei minna, sum ótrú og sérplægin söfn í búi grynna.
31. Hundraðskaupið heimtar sáhaddarlaupi veldur; þiggur staupið ofan á, allt í raupi geldur.
32. Er íbyggur augnaþjón,eins og tryggur væri en ódyggur undan sjón ef sér hyggur færi.
33. Vanar tíðum verkefninViðmáls-blíðu hróið; hvinnsku níðir hagleik sinn, hvergi síður tóið.
34. Vinnugripum veitaransvélaripill háir; hinum skipun húsbóndans hvergi svipa náir.
35. Arsinn klórar eitt umfar,eifir bjór á mundum, sefur, slórir hér og hvar, hefur óra á stundum.
36. Vanur rápi vangann klær,víls í tápi slyngur; kjaftar, glápir, hvimar, hlær, hönd í kápu stingur.
37. Því, sem beiða bóndinn vann,buldur eyðir hinna, svo það neyðist sjálfur hann svalagreiður vinna.
38. Vítur eigi þola þóþessi grey af neinum; knefa reigja; karl minn, ó, komdu, segja; reynum.
39. Ei má vita okkar hveröðrum hita gefur; eg get slitið út hjá þér, en þú kritið hefur.
40. Fyrir krakka þína og þigþó eg skakka bíði, engu þakkar, ætíð mig eins og rakka níðir.
41. Þá eg ræ um rastirnar,ryð og plægi hauður, aldrei vægir þú mér þar þó eg lægi dauður.
42. Illa fer ef þurfa þrællþinn (sem er af mönnum) skuli eg vera; sértu sæll! Segi eg þér upp önnum.
43. Upp í hári herra sínshæðinn dári stendur; út svo gár í æði svíns eins og Kári brenndur.
44. Þannig haga sumir sérsíður aga tepptir; þernur slaga, því er ver, þeim óragar eftir.
45. Frestar víma verkum ávinnutíma hneita, þá þær híma, kúra, kjá, kveða, stíma, neita.
46. Málum tengja marglætið,mundir engja‘ að kolli; setur lengja lystar við leik í drengja solli.
47. Eftirsjón ef örugg þver,öðrum þjóna af létta; víta hjón, en vinna sér, verkatjón árétta.
48. Sumar dækjur feyja flest,fatabrækju safna; sokkastækju sinna mest, sem órækjur drafna.
49. Firna langan festa dúr,fýlukrangann bítur, leppsur hanga lörfum úr, lukt af anga þýtur.
50. Þó kaupgjaldið þægt sé veitt,þeim að haldi kemur sem það aldrei nefnist neitt; nudda, malda fremur.
51. Hinna spjátur er við of,ekki mátann hirða; sér í státi siðalof sinniskátar virða.
52. Búrapíkur berast ábeint við ríkisfrúna; vaðmálsflík er virktasmá vorðin slíkum núna.
53. Stífinn teygja stikufaldstóran spegil viður; klæðistreyja kostar gjald, klútar eigi miður.
54. Látúns taka lindum þærlendaþak að skorða; frunsur blaka földum nær, flest er makað borða.
55. Sveipa stundum silkin þrjú,svo við grundir blankar, hálsinn, mundir, heilabú, hvað sem undir vankar.
56. Raddargöngin reyra þétt,róm og sönginn tæmir: blóð í vöngum blánar slétt, barka þröngin ræmir.
57. Hendur breiðast hálfermum,hettir reiðar prunka; gotann skreiða glitsöðlum, girnast veiða junka.
58. Þegar brúðarbekkinn ábúningsprúðar flakka til sambúðar taka þá tötralúðann blakka.
59. Síðan geisa í bústngsbopp,byrja reisu kæra: trog, dall,eysil, ask né kopp ekki í hreysið færa.
60. Voðir, dýnur vantar fljóð,vistir fínar líka; skuldir hrína, skrækja jóð, skortir lín á kríka.
61. Flest ákærir þörfin þá,þykir ærið stúra; bóndinn, mær og börnin á bjálfa-gæru kúra.
62. Svona státið sumra fer,sæld í gráti brynna; vistaspjáturs vífum er vert að láta minna.
63. Bús til safna betra er aðbjörg og hafna trássi en að drafna í óþrifnað eður kafna í stássi.
64. Þetta og annað því um líkt(þó með sann að að heyra) lýstur bann á lánið ríkt, lesa kann eg fleira.
65. Margs kyns tjón í allri ættundir krónu Dana Ísafróni háir hætt, hófs er nón á rana.
66. Viður mesta vanbrúkunvín, er berst að landi, færir versta fordjörfun, fer sem pest eyðandi.
67. Mörgum grikkja mökum þvímáta skikk af hrekur sú ofdrykkja sem um bý sveitum þrykkja tekur.
68. Veikir sinni, verkar tjón,visku hlynnir banni, deyðir minni, deyfir sjón, drekkir innra manni.
69. Margra láni móti slær;mörgu ráni hlaðinn margur dándumaður fær marga smán í staðinn.
70. Prestum hallar drykkjudá,dómarar falla nærri, bændur lalla eftir á, aðrir bralla smærri.
71. Önnur færist eðla jurtísa kær að grundum; margan ærir dúðadurt, drepur nær á stundum.
72. Eins og beit á almenning,usla reitum grefur; tóbak heitir þetta þing, þungar smeitir gefur.
73. Fýsn úr æði fær til þessfúna sæðis margur; brennir, snæðir, bryður hress, blautt sem fæði vargur.
74. Tóbaksmok ef þrýtur þá,þeir með rokum flakka; buddur sloka, baukinn, já, buxnapokann hakka.
75. Lengi bið um litla stundlífsins frið af tekur; hremmir kvið, en hrakar blund, hausinn riða skekur.
76. Vinnst þeim engin verkaró,víls á dengja kliður; annars kengjast upp í hró, allir hengjast niður.
77. Þó hinn armi, það eg sver,þiggi varma og fæði, tóbaksjarmur í honum er eins og harmakvæði.
78. Veitist ekki vilgjöf ennvoluðum sekkjahreyfir; á hann blekking æðir senn angur þekkja leyfir.
79. Fer og tætir sölusokk,sýldum fæti sprangar, eður í kæti keyrir brokk, kaupin lætur banga.
80. Þar til skauði skellur fárskuldunauðir viður, firrtur brauði, soltinn sár, sýpur dauðans hviður.
81. Hafni lífi heljar smeit,herðir kíf að biðja, eftirá drífur út á sveit ektavíf og niðja.
82. Sjálfur eigi vill í vistverkaþreying hafa; heilsa, segir, mín er misst, má eg þeygi grafa.
83. Síðan flýgur sveit í kring,sér út lýgur bráðir; þannig sýgur þurfaling þar til hníga báðir.
84. Svoddan gægur múga mannsmeinar hægum sessi; er óvægur innan lands orðinn sægur þessi.
85. Vinnubleyði, verkatálvols í leiðu svalli, skuldaneyðir, níðsla, prjál, nægtum beiðir halli.
86. Kargir steyta kvið um geim,kryfja, reyta sjóði; dreyra heitan drekka úr þeim, dyggðin sveitir blóði.
87. Öllu standi öfgar hér,allur vandi nærist, öllu landi aftur fer, allt í blandi hrærist.
88. Ríkir plægja, reyta, flá,rotnir ægja, stúra; hinir slægja, þreyta, þjá, þessir prægja, lúra.
89. Ýmsir kúgast innbyrðis,einnig þrúga vinum, falsa, ljúga, mæla á mis, merginn sjúga úr hinum.
90. Þrjóta læt eg Þagnarmál,þar um fæta lengur, hygginn bæti Hárs í skál, hvað til mæti gengur. |
