SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Minni Þorvalds ThoroddsenFyrsta ljóðlína:Við feikna jökuls bretta brá
Höfundur:Hannes Hafstein
bls.123–125
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1884
Skýringar
Hefur að undirtitli: „(Ísl. fél. 1. nóv. 1884)“
1. Við feikna jökuls bretta bráí brunnu eyðiklungri, sem adrei nokkurt auga sá og allt er dautt úr hungri, þar aldrei heyrðist annað skark en öskur storms og skriðu, í sumar heyrðist hófaspark og halir fram þar riðu.
2. Er mælt að tröllum brygði’ í brún,í björg sín inn þau runnu, er Þorvald sáú þýða rún, er þau fyrr alein kunnu, um upphaf, myndun, aldur, hæð og efni þeirra fjalla, og frá þeim dreif því drífa skæð, sem drepa skyldi alla.
3. Svo er um þrýstinn Þorvald spurt,að þar hann stöð sér valdi og flýði ekki fet í burt, á fönnum sló hann tjaldi, og sat í ró og vann sitt verk sem væri’ ei galli nokkur, og er nú kominn, kempan sterk, í kveld á svall með okkur.
4. Heill hverjum þeim sem þreytir beintmót þoku’ og hverskyns myrkri, sem hreinum sannleik hefur leynt, já, heill sé rannsókn styrkri! Því vorra tíma vald er það að vita, blint ei trúa, jafnt þegar hagli hríðar að og hleypidóma grúa.
5. Vér heilsum þér sem hefur máttaf hendi verk þitt inna. Vér heilsum þér sem eftir átt svo ótalmargt að vinna. Vér heilsum þér, sem ungur ert, en ert samt þegar merkur. Í veigum kært þú kvaddur sért, þinn kjarkur er svo sterkur. |