Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jóhönnuraunir 4Jóhönnuraunir – fjórða rímaBálkur:Jóhönnuraunir
Fyrsta ljóðlína:Eikin skjalda eiga gjölld
Höfundur:Snorri Björnsson, Húsafelli
bls.bls. 29–38
Viðm.ártal:≈ 1775
Flokkur:Rímur
1. Eikin skjalda eiga gjöldenn því valda að gleðjist öld, þau verma kalda vel í kvöld, ef væn á halda hljóðin töld.
2. Þau ljá aftur þenkingarþar með skaptar hræringar, lífga hið tapta' tungufar, til með krafta rænunnar.
3. Munar þjóð um yndis ónef unan stóð af kvæðasón þá duna ljóð og dilla tón með drunuhljóð sem belji ljón.
4. Allrahanda þykkja þverÞundar bland ef kveðið er, en það að vanda þykir hér þungt tilstanda fyrir mér.
5. Viskan netta' og kraftur knár,kúnstin rétta og andinn hár, allra stétta yljan klár eg bið spretti síð og ár. * * *
6. Þorna vann þar Hnikars hver,heim með sann sem kominn er; við sinn Jóhannem Samson fer í siklings rann og unir sér.
7. Ýungs svalan hans var hrein,hvergi skjalan er það nein, unni halur ungum svein með æruval í hverri grein.
8. Þokka eldinn þréfaldanþeim viðfelldinn tendra vann, aftur seldi þegni þann, þjónkun geldur hlýðni kann.
9. Á Ítalíu illur her,ólmur því að þá stríðer; kristnum mýgja kauðarner, keisarinn nýi upp herör sker.
10. Vilhjálm kenndi fregna ferum Fjölnis kvendi hvað tilber. Tiggi sendi traustan her, tólf af hendi þúsunder.
11. Samson fer með siklings þjóð,sveinninn ber hans vopnin góð, sæmd hann gerir sverða rjóð, sá mun herinn vekja blóð.
12. Alls óhræddum hentar þar,hart að æddu fylkingar, um völlinn blæddu blóðdrefjar, búkar klæddu grundirnar.
13. Í hjörva-regni heiðnir þáhart af megni fólkið slá, kristnir fegnir flýja frá, flestir slegnir niður í strá.
14. Portúgísa fylking fróðfljótt upprís á móti þjóð, hót ei fýsir halda' á slóð, heldur kýs að missa blóð.
15. Samson var í kífi knár,kappinn snar fékk banvæn sár; Jóhann þar um kærleikskrár kvíða bar hann yrði nár.
16. Skjöld og sverð síns herra hannhulinn gerðum taka vann, byrjar ferð í bardagann, brynju skerða marga kann.
17. Ekki þagði Tyrfings-tenn,tjörgu flagðið geyspar senn, hjó og lagði hesta' og menn, hné að bragði lýðurenn.
18. Jóhannes svo skatna skar,í skilfings sess hann margan bar, stórum essum steypti snar, stormur blés þar randgríðar.
19. Valinn hlóð með vaskleik hann,víða blóð í elfum rann, enginn stóð né hrekur hann, halurinn vóð svo bardagann.
20. Heiðinn stökkur herinn frá,heila-klökkur margur lá; gekk upp mökkur gufu þá, geira rökkur vóru blá.
21. Heiðinn lítur höfðingi,hjörinn bítur unglingi, æðið þýtur öðlingi, upp sér skýtur dramblæti.
22. Niblung er úr Níníve,neyð hann sker af mannfalle, hraðar sér, því heift að sé, hrottann ber að Jóhanne.
23. Undan vendi hinn ei hót,heldur renndi kóngi' mót, á skjöldinn sendi sárbeitt spjót, sveðjan lenti í hjarta á þrjót.
24. Dauður niður datt með það;dáðist liðið frægum að; eyðir friðar í þeim stað enginn griða heiðnum bað.
25. Var þeim sýndur sigurenn,sæmdum krýndur foringenn, til heljar píndi heiðna menn hans nýbrýndi vigurenn.
26. Hlífa-grandið þrjótar þáþrá-skálfandi undan gá, eins og fjandinn elti þá allir landi stukku frá.
27. Heim svo reisti herliðiðmeð hrannar-neista og góðan frið, jöfri leystu' af járnaklið og Jóhanns hreysti brugðu við.
28. Aldrei fæðist annar eins,ellegar klæðist líkinn sveins, ekki hræðist höggin neins hjörs á svæði fleygir teins.
29. Hefði ekki halurinn sáhildar sekki rist í strá mundu hlekkir heljar þá halda' oss bekkjum dauðans á.
30. Svoddan hróður seggja hérsikling þjóða gleðja fer, sæmd vill bjóða svo sem ber og sveininn góða tók að sér.
31. Allra stétta ástarbandungan mettar kóngleg hand, að honum rétti orma sand, einnig setti' í riddara stand.
32. Ráðs-alvaldur, rausn sem hvetr,rauna haldur mýkt ei getr, frækinn baldur fleina metr, er fjórtán aldurs gekk með vetr.
33. Hver einn mann, er sveininn sá,sannlega vann að undrast þá, heitt þeim brann í hyggju krá hugelskan sem til hans lá.
34. Aldrei sá svo auman manneða sár-bláfátækan, það ef má, að hressa hann, hugga dável líka kann.
35. Einhvern gráta ef hann séraftur kátan gjöra fer. Þennan máta hafi hér heims ofláta geðsmuner.
36. Afreksstríða aflið barengu síður en dyggðirnar; en hans fríða ásýnd var eins og blíða kvöldsólar.
37. Eitt sinn var hann hilmir hjáheima þar, það svo við lá, að veita svar, sem vel fór á, við honum hari lítur þá.
38. Horfði skjóma hirðir hárá hals, ljómandi augabrár; angurs gróma aldrað sár af öðling fróma pressar tár.
39. Grannt að hyggja garpurinn fer,gekk fyrir tiggja og þanninn tér: Þungt á liggja þykir mér ef þér hjá byggja harmarner.
40. Góði herra! greinið mérglöggt hver sperra sorgar er, svo gjöri þverra grátur hér, Guð mun þerra tár af þér.
41. Dóttur blóð í satans sessselda eg móður, geld eg þess, er eg því hljóður en aldrei hress, ó! minn góði Jóhannes!
42. Elsku framur ræða réð— riddarinn tamur, sæmd er léð — Besti gramur! gleðjið geð, Guð er samur, hjálpar með.
43. Ef að vífið, eg skal þá,er á lífi, henni ná, svo ætíð blífi yður hjá en angurs kífið stökkvi frá.
44. Harmi þrunginn hilmir tér:Heyr, minn ungi stálagrér! Helja slungin hana ber, hugar drunginn segir mér.
45. Hvergi stoðar heims um stað,hugurinn boðar mér oft hvað, lilju voða leita að, ljóst er að skoða málið það.
46. Riddarinn hjalar aftur enn:Ýungs svalan mér það senn boðar án d[v]alar berdreymenn, brúðurin talar sú við menn.
47. Döglings niður datt svo tal,dvínar kliður þar í sal, en laufviður lengdi hjal: Leyfis yður biðja skal.
48. Sikling blíður sagði já,sveinninn fríður hlíðir á, skömmu síðar skötnum frá skelfir ríður hringa sá. * * *
49. Slagur dettur gagur góms,greiðist léttur heiður róms, bragur sléttur hagur hljóms í hreiður settur veiður óms. , |
