Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ésúsarrímur 4Fjórða rímaBálkur:Ésúsarrímur
Fyrsta ljóðlína:Ýti ég á Austra veg og espa geðið
Höfundur:Tryggvi Magnússon*
Heimild:Tryggvi Magnússon: Ésúsarrímur.. Viðm.ártal:≈ 1950
Flokkur:Rímur
1. Ýti ég á Austra veg[a]og espa geðið, allt var þetta afskaplega illa kveðið.
2. Aldrei var mér um það sýntað yrkja ljóðin; geldur þess nú fólkið fínt og flestöll þjóðin.
3. Skal því aftur skipt um háttað skálda siðum þó ég fiski fátt og smátt á Fjalars miðum.
4. Þótt ég beiti orku aðog öllum mætti, fæ ég varla fyrir það neitt fína drætti.
5. Öruggt veit ég enginn verðuraf því glaður enda var ég aldrei gerður aflamaður.
6. Óðinn minn og Æsir skiljaog óp mitt heyra. Komi þeir inn er kaupa vilja Kvásis dreyra.
7. Heiti ég á heilög rögnaf hug og móði: Byrlið mér og berið ögn af Boðnar flóði.
8. Þeir, sem út af ævintýrumortu bögur, launin oft hjá hrundum hýrum hlutu fögur.
9. Ef ég gæti öðlast það,sem aðrir fengu, komast myndi karl af stað og kvíða engu.
10. Veit ég glöggt að enginn er égóðar jöfur. Litlar fram og lágar ber ég launakröfur.
11. Ef mér gæfu kvinnur kossog kannske fleira, vel þá myndi ég virða hnoss og við það eira.
12. Nú er vanþörf engin áað auka gleði. Þeytum allri þykkju frá og þungu geði.
13. Þrautaleið er þessi öldog þjáir lýði. Ýta sækir sútin köld og svefn og kvíði.
14. Langir dagar, daufleg kvöldog daprar nætur. Horfin eru hvílutjöld og heimasætur.
15. Dauft er hvar sem fauskar finnastflæðar bríma. Býsna margir bragnar minnast betri tíma.
16. Ei var svona aldarfarí æsku minni; píkur sátu prúðbúnar á pöllum inni.
17. Ekkert þá til vansa varum veröld alla; drjúgum þorðu dróttirnar að drekka’ og svalla.
18. Skáldanna var skemmtan góðvið skvaldur glasa; sómdi vel með sælli þjóð að söngla’ og masa.
19. Unga fólkið samdi sigvið siði góða. List var sagna sæmilig og söngur ljóða.
20. Þá var títt að þegnar allirþreyttu glímur, en á kveldin kappar snjallir kváðu rímur.
21. Haldnar vóru hátíðirog hávær gleði. Allir sungu sætkenndir að sínu geði.
22. Fullum kerum flóði afí fyrri daga. Að þakka ber hvað Guð oss gaf er gömul saga.
23. Mestur þótti maður sáer mest fékk drukkið. Enginn kunni ýta þá að óttast sukkið.
24. Lýðir þoldu lyfin ströngog langar vökur. Enginn nefndi iðrasöng né innantökur.
25. Yngismeyjar ekki hröktuýta frá sér þótt þeir reikult fram hjá flöktu og fyndu á sér.
26. Kvinnur ræddu kveldin löngvið kempur fríðar þótt þær hefðu hnjáskjól þröng og hempur síðar.
27. Þótt við meyju meinlaust gamanmaður ætti ámælis af öllu saman enginn sætti.
28. Þá var meiri munaðurog meiri kæti, meira fjör og manndómur og meiri læti.
29. Kátir menn og meyjar vórumeira saman, þá var miklu, miklu stórum meira gaman.
30. Enginn maður afturkallaræsku sína. Ungdóminum, aldir snjallar, allir týna.
31. Hálm má líkja virðum viðog visna sinu; mjög er förlað mætum sið og mannfólkinu.
32. Hætt skal viti ölu eisvo alveg tapi. Ég er ekkert asnagrey né angurgapi.
33. Mansöngstetrið þrýtur þáað þessu sinni. Fram svo halda fræðum má og frásögninni. > * * *
34. Lýðir muna, lykta réðiljóða hjalið, sjóli hafði’ að sínu geði sveina valið.
35. Þrír og níu þessir vóruþundar snæra eins og réðu’ af riti stóru rekkar læra.
36. Kristur út um sveitir sendisína karla. Þróttalinir laufabendi leist þeir varla.
37. Gist þeir höfðu Gyðingannaglæstar borgir; höfðu líka margra manna minnkað sorgir.
38. Kenndu þeir að kominn værikóngur ríkur; enginn yfir foldu færi fylkir slíkur.
39. Öllum sögðu askar harðirÆgis brímans að færi að nálgast fyrr en varði fylling tímans.
40. Garpar þeir, með geði frómu,greinir saga, allir saman aftur kómu utan baga.
41. Er þeir kómu’ á öðlings seturallir saman, Herrann gjörðist heldur betur hýr í framan.
42. Allgóð þeirra verkin veravirtust honum, eða að því, sem um var að gera, eftir vonum.
43. Í stærri miklu stíl því vildistarfið reka og óðar frelsa alla skyldi ýta seka.
44. Tygi sjö af traustum rekkumtiggi sendi; lýður þessum lýðnum þekkum líka kenndi.
45. Innt var frá að allir þessirýta synir áttu’ að kenna einkar hressir eins og hinir.
46. Herrann kenndi fræði fínaf fornum bókum; orðum beitti ávallt *sínum afar klókum.
47. Drjúgum kenndi dögling sáí dæmisögum eins og nú skal inna frá í öðrum bögum.
48. Mildings tunga mögnuð varog mælskan liðug. Dýrðleg vóru dæmin þar – svo djöfull sniðug. –
49. Kappinn reyndist karskur mjögí kennslustandi: margar þuldi sannar sögur svolátandi:
50. „Himnaríki helst er líktmeð hegðan fína liljum gulls, er léku ríkt með lampa sína.
51. Tíu mátti telja þessartróður glaðar; gulls vóru allar eikur hressar óspjallaðar.
52. Eikur gengu Ægis blossaört að vonum beint á móti’ og buðu kossa brúðgumonum.
53. Fimm þær vóru forsjálaren fimm hinsegin; þær vóru svona vangerðar – já, veslings greyin! –
54. Hinar vitru viðsmjör tókuvíst án trega enda gekk þeim, innir bókin, ágætlega.
55. En þær heimsku höfðu ekkihirt um þetta; því er ljótt allt það ég fékk af þeim að frétta.“
56. Svo er skráð að segði lundursjávar funa. Rengir nokkur rómu Þundur Ritninguna?
57. Sögu aðra segja vannaf sannri speki. Skrifa ég það sem skjótast kann með skíru bleki.
58. Jesúsar um visku og veldivitni ber hún. Þyl ég hana á þessu kveldi. Þannig er hún:
59. „Sjálft Guðs ríki, sælu ranná sannleiks vegi, harla svipað,“ sagði hann, „er súru deigi.“
60. Í Guðspjöllunum get ég þettaglöggt sé bókað. „Kona nokkur kurt með netta kom og tók það.
61. Í mæla þrjá af mjöli hreinumæt það lagði, sýrðist það þá allt í einu á augabragði.
62. Ríki þess, er ræður háumröðuls fleti, enn er svipað, að því gáum, einu neti.
63. Ýtar fleygðu’ því út í hastiá Ægis brautum, fylltist það í fyrsta kasti af fiski blautum.
64. Þeim er komið þótti nógaf þeirri vöru, upp það tóku, inn það drógu og upp í fjöru.
65. Vondum fiski virðar þeyttuí víði bláan, af þeim vildi, ýtum þreyttu, enginn sjá hann.
66. *Góða fiskinn síðan úrþeir sorteruðu; ýmsir fluttu’ hann inn í búr en aðrir suðu.
67. Eins munu gjöra englarnirá efsta degi. Athugið það nú, angarnir, hvað yður segi.
68. Þá mun illum útsnaraðtil eldiviðar. Hinir njóta í hlýjum stað ins hinsta friðar.“
69. Svona vóru sögurnarog sumar betri, skráðar á gömlu skruddurnar með skíru letri.
70. Of langt væri upp að teljaallar saman; samt er að þeim, ef vel kann velja, voða gaman.
71. Því er fyrir þá, sem viljaþetta muna, rétt að lesa og reyna að skilja Ritninguna.
72. Ekki meira ætla’ eg þettaum að spjalla. Niður læt ég lestur frétta og ljóðin falla. Athugagreinar35. vísa er númar 36 hjá Iðunni.46.3 sínum ætti ef til vill að vera sín. (Ath. handrit) 66.1 Hér vantar stuðul í fyrstu línu. |
