Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Eitt kvæði guðhræddrar ekkjuFyrsta ljóðlína:Á þig mædd eg minnunst
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.bl. 265v–266v
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Kvæðið er ort af ekkju eða í orðastað hennar, þar sem hún syrgir eiginmann sinn. Enginn höfundur er nefndur í handritinu en upphafsstafir erinda mynda nafnið Are Ólafsson, sem mun vera hinn látni. Kvæðið hefur aðeins fundist í AM 148 8vo (265v–266v), sem var skrifað á síðari hluta 17. aldar undir handarjaðri Magnúsar Jónssonar í Vigur (ártölin 1676–1677 koma fyrir í handritinu).
Þórunn Sigurðardóttir bjó til skjábirtingar.
1. Á þig mædd eg minnunst,minn fyrr ekta stallbróðir, í nálægð Guðs nær finnunst, náð drottins það ljósast er. Hér til langar hjartað og sálu mína, héðan að flytja úr heimsins neyð frá hryggð og deyð í himneska hjávist þína.
2. Ritning satt mér segirað sál þín er í dýrðarvist, held eg þá heimvon eigi hvörjir sem trúa á Jesúm Krist og hlotið hafa heilagan skírnarsóma og kvöldverð hafa Kristí þáð með kærleiksdáð, og burtför með þeim blóma.
3. Eg var ung að aldritil eignarkvinnu játuð þér. Með blessan margfaldri margt gott drottinn veitti mér, og börnin ung með blíðu hjúskapsyndi, forsorgun með fatanna nægð og fjárs að þægð. Mér lék þá flest í lyndi.
4. Ó, hvað eðlagáfaer það stór í veröldu hér að una við heill þá háva, með hjúskapsyndi gæddur er. Eg má hrósa ástgjöf drottins þeirri, þar sem hann gaf þig mér til manns er miskunn hans og útlát ótal fleiri.
5. Ljúflegt barstu lyndiog leiðst minn brest á margan hátt; þín hegðan og hvörs dags yndi hjartað mitt þig gjörði kátt. Í umgengni varstu ætíð frómra manna og sæmdarlega siðsemd barst hvar settur varst; kunnugir sögn þá sanna.
6. Ár þín frá ungdómstímatil æviloka teljast fróm; ófús við stolta að stíma, stefnlega féll þitt mál við róm; heilræðin gafstu hvörjum er vildi þiggja. Aldrei var þitt áform einn ærlegan neinn með orðum né straffi styggja.
7. Foreldra frómra mannafinnst það ljóst þú sonurinn varst; ærlegir orð þau sanna, frá ungdóm góða hegðan barst; iðinn og hollur embætti og kall að stunda, sækjandi gagn til sjóar og lands, er sæmd bar manns, síðan eg minnst til enda.
8. Sannorður í sögn við alla,svo jafnglaður í ræðu og lund; með öngvum ærugalla í heilagra Guðs samfund. Kirkjuna og orðið iðkaðir þú af megni, almætti og dýrð Guðs um að tjá ástvinum hjá; guðhræddir vona eg því gegni.
9. Signuðum drottni dýrumdaglega vilda eg þakka slíkt af ástaranda hýrum, með innilegri geðs auðmýkt; því af honum koma allar dyggðir góðar. Honum ber því sá heiður og prís sem hér af rís fyrir mætar menntir fróðar.
10. Ó, hvað sæll samtöldumsérdeilis ertu, vinurinn kær, með englum og útvöldum í eilífri vegsemd fagur og skær, fyrir augliti föðurs, sonar og anda, Beljals genginn böls á mis fyrir blóðið Krists sorgum sviptur og vanda.
11. Ná til þín nú eg vildi,nærvist Guðs að öðlast með í himna gleðinnar gildi, svo gæta eg hans vegsemd séð. Eftir þeim tíma, ári og degi mig langar, í eilífri sælu að una mér við þann andar frið, ekkert mig stríð þá stangar. |
