Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Skúli fógetiFyrsta ljóðlína:Þrekvaxnar eltir um Íslands haf
Höfundur:Grímur Thomsen
bls.28–30
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1865
Skýringar
Þó að tvíliðum bregði býsna oft fyrir eru þríliðir mun algengari og kvæðið því greint undir hreinum þríliðahætti.
Prentað fyrsta sinn í Þjóðólfi XXIV, 1871, nr. 5–6. Viðlag:
Hvass er hann og kaldur af Esjunni, en — ekki eru þeir smeykir, þeir útnesjamenn.
1. Þrekvaxnar eltir um Íslands haföldurnar Góu stormur; hafskipið faðmar og færir í kaf fláráður Miðgarðsormur.
2. Brýtur kjölur í bylgjum hrygg,svo bárurnar sáran stynja, en laushentur ægir lætur á brigg löðrunga þétta dynja.
3. Ránar dætur fljúga á flaust,faldinum hvíta hreykja, og allt, sem á þilfari liggur laust, lafandi tungum sleikja.
4. Rifna þá voðir og slitna þá stög,stengur og viðir molast, fyllir knör og í freyðandi lög fjórir af hásetum skolast,
5. en hinir leggjast í búlka á bæn,þó bænahald sé þeim ei tamast; skipstjóri æðrast, og grenjandi græn gjálpin á súðinni hamast.
6. Hann Skúli fógeti á farinu varferðunum Hafnar vanur; í fjórtánda sinni frægan bar festar um hafið svanur.
7. Brá eigi Skúla, þótt gnötraði gnoð,á grönina mundi hann bíta; í litklæði fór hann og studdist við stoð, stórhöfðinglegur að líta.
8. Gildur á velli og gildur í lundgulls var hann skrýddur baugum, Fróða skein honum mjöl á mund, en móðurinn út úr augum.
9. Til skipverja kallaði Skúli snjallt:„Skreiðizt þið fram úr bælum, heitt er í víti, þó hér sé kalt, og hættið þið öllum skælum.
10. Þið munuð fá að súpa á sjó,þótt sitjið og bælið fletið, og háttunum ná í helvíti, þó þið hjarið á meðan þið getið.“ Viðlag: Hvass er hann og kaldur af Esjunni, en — ekki eru þeir smeykir, þeir útnesjamenn.
11. Við kenningu þessa brá þeim í brúnog byrstir þustu á fætur, þeir sinntu nú ekki, þótt hlunna hún hömpuðu Ægis dætur.
12. Þeir hertu á stögum og hirtu nú ei,þótt hörundið tæki af lófum; en Skúli stóð sjálfur við stýri á fley og stýrði því undan sjóum.
13. Slotaði rokinu og stilltist dröfn,stormurinn var á enda, og Víkur að endingu heilum í höfn heppnaðist þeim að lenda.
14. Mælti þá Skúli: „Þið skilduð ei gjör,hví skrautlega var eg klæddur, meðan að öldurnar knúðu knör, og kuggurinn stundi mæddur.
15. Þótti mér Rán heldur halda sér tilmeð höfuðtrafinu bjarta, svo gjöra vildi ég gyðjunni skil og gegn henni líka skarta.
16. En — hefðum við átt að sökkva í sæ,sýna það vildi eg, ef okkar ræki á fjörur af hafi hræ, að hunda það væri ekki skrokkar.“ Viðlag: Hvass er hann og kaldur af Esjunni, en — ekki eru þeir smeykir, þeir útnesjamenn. |
