Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Til ferskeytlunnarFyrsta ljóðlína:Enn á ísa góðri grund
Höfundur:Ólína Andrésdóttir
bls.50–57
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1924
Skýringar
Kvæðið birtist einnig í Stuðlamálum I, bls. 15–16, Akureyri 1925, en þar vantar í 4. vísuna.
1. Enn á Ísa- góðri grundgræðist vísum kraftur. Ertu að rísa af rökkur blund rímnadísin aftur?
2. Vertu á sveimi vina til,vek þá hreimi snjalla, láttu streyma ljós og yl ljóðs um heima alla.
3. Þjóðar okkar áttu nafnmeð yndisþokka fínum, gylltra lokka listasafn liðast í flokkum þínum.
4. Lítið á eg orðaval,ef eg má þig flytja, utar frá í Óðar sal yndi er þá að sitja.
5. Þjáði þig aldrei ánauð neinsútlends valds í leynum. Þú hefir haldið ávallt eins Íslands faldi hreinum.
6. Ísaspöng af andans hylÍslands söngvar þíða, kalt er öngvum komnum til kvæða Lönguhlíða.
7. Þar er angan hátts og hljóms,hlíðin fang þér breiðir, en upp að vanga blaðs og blóms brattar og strangar leiðir.
8. Eilífð veit um veginn þann,völt eru skeyti hinna, enginn leit því enda fann óðar-sveita þinna.
9. Flýi njóla nesjum fjærstað norðurpóli köldum, þar á sól þín sigurglæst sumarból á öldum.
10. Þeki ósa ísa múr,þá enginn rós hér finnur, norðurljósa leiftrum úr listin hrós þér spinnur.
11. Var ei hrós þitt van né of,villa ei ljós né skuggar þann, sem rósum þylur lof, þegar frjósa gluggar.
12. Gaf þín ærið ljúfa listlífsins kærust gæði, enginn fær þá aftur misst ef þú slær í bræði. 13. Þó sumum háum lítist lágleið þín, ná þeir hvergi, en standa hjá, er stiklarðu á stuðla háu bergi.
14. Á ey og bala öldufallsáttu sali kunna. Þú ert dala dís og fjalls, dóttir alþýðunnar.
15. Undra heima áttu þásem ýmsra gleymast sýnum. Vel sé þeim sem verði á vaka yfir seimi þínum. * * * 16. Kom þú sæl og sit þú heil á söngva meiði,óðar dísin yndisbjarta sem oft hefir glatt mitt dapra hjarta. 17. Þó fáirðu ekki flogið hátt sem fjalla ernir,er fjaðrirnar við sólu svíða, svífurðu létt um geiminn víða. 18. Alþýðunnar undrablóm á eyðisöndumspratt við götu er gengu fætur, en gróf í Íslands hjartarætur. 19. Sjaldan bauðst þér beð í mennta blómsturgörðum.Þó ættirðu lítinn yl frá sólu, aldrei þínar rætur kólu. 20. Þó yfir þig træðu lærdóms ljón úr lista heimiog neyddu þig til að þverra og þegja þú varst líf sem mátti' ei deyja. 21. Ætli að muni ei, þótt sértu ættarminniheldur en listin lærdómsríka, líf þitt vera guðsbarn líka. 22. Þó hafirðu stundum hirt og brúkað handarbakið,ljúf og mild sem lóukvakið líka hefirðu gleði vakið. 23. Man ég það að eg var ung er ást ég festivið þá mildu unaðs óma er ég heyrði frá þér hljóma. 24. Sigurður Breiðfjörð sendi þig í svana líkiheim frá Grænlands hafísborgum, hjartað gleymdi öllum sorgum. 25. Trúar, vonar, ástaróð þú áttir mildan,lostinn svipu lífsins blaka, ljúft var að heyra svaninn kvaka. 26. Þegar þú mættir mannadóma misþyrmingumsöngstu meira, söngstu betur sól og vor yfir lífsins vetur. 27. Aldrei bauðst þér ofraun nein í Óðarsölum.Þrátt við braginn þrauta flestan þreyttirðu dansinn listar mestan. 28. Háttum mörgum hefi ég tínt úr huga mínumen mansöngvunum mildum, fínum má ég aldrei gleyma þínum. 29. Sungu þeir inn í sálu mína sæla friðinn,blessaður sértu lífs og liðinn ljúfa fyrir söngvakliðinn. 30. Stundum, þegar sorgin sjálf þig sendi að knýjahjartans innstu hörpustrengi, harmaði' eg með þér sárt og lengi. 31. Þegar þú söngst um litlu Löpp kom ljós frá Páli,læknuðust aftur sorgarsárin og sólin skein í gegnum tárin. 32. Gamli Hjálmar greipti hróðrar Grettistakið.Hrökk ég upp við bresti og brakið er braustu af hverju hreysi þakið. 33. Ógurlegur andans jötunn öllum var hann,að vopni ferskeytt bryntröll bar hann, binda þurfti' ei um ef skar hann. 34. Enginn haslaði orðavöll þeim óðar Þóriþegar hans reiði þrumdi gígja, þótti mönnum ráð að flýja. 35. Þá eru tveir sem þjóðin man og þakkir innir,Valdimar og Guðmund góða; glæst var snilli þeirra ljóða. 36. Best þeir sóttu brattann á í braghlíð hæstri,rötuðu vel en rösuðu hvergi á rímsins hálu stuðlabergi. 37. Heyra mátti hljóminn þann og hlátra gjallauppi' í fjallsins efstu skriðum og úti' á dýpstu fiskimiðum. 38. Vitjaði okkar vestanlanda vitri Braginn.Oft hefi ég allan daginn unað mér við „Rammaslaginn.“ 39. Þá man ég eftir, Þorsteinn minn, er þú varst ytra,hvað mitt gladdi hjarta að líta hróðrar dúfu þína hvíta. 40. Hún var ekki hrædd að leggja á hafið breiða,þó hyrfu skógar lágra landa leið hún fann til Íslands stranda. 41. Fögnuðu henni fossar, ár og fjöll og dalir,vöfðu' hana sínum ástar örmum og yljuðu sólarkossum vörmum. 42. Eg þann mestan unað fann á ævi minnier laugaði' eg sálu ljóða-þyrsta í „Lágnætti“ og „Maí fyrsta“. 43. Þegar hann sveif til himins heim með hörpu sínamér fannst sem þú með 'honum dæir og myndir ekki eftir neinu lagi. 44. Beisklega gréstu Baldur þinn af böli þungu,lamaðist vængja lyftikraftur; læknað hefir þig Bergmann aftur. 45. Vertu öllum velkominn og vektu gleði,hreyfðu dýra hörpu strengi, hljómaðu vel og snjallt og lengi. |
