Stóð við krossinn (Stabat mater) | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Stóð við krossinn (Stabat mater)

Fyrsta ljóðlína:Stóð við krossinn mærin mæra
bls.259–260
Bragarháttur:Sex línur (tvíliður) ferkvætt AAbCCb
Viðm.ártal:≈ 1900
Flokkur:Sálmar

Skýringar

Sjá einnig þýðingar Stefáns Ólafssonar og Gísla Brynjúlfssonar á Stabat mater dolorosa.
1.
Stóð við krossinn mærin mæra,
mændi á soninn hjartakæra, –
grátin sá, hvar Guðs son hékk.
Sorgin önd og sálu marði,
svo að brjóstið treginn harði
eins og sverð í gegnum gekk.
2.
Biturt hlaustu böl að kenna,
blessuð meðal allra kvenna!
Drottins móðir, helg og hrein!
Hvað þú barst, er kvalin varstu,
hvað þú skarst, er bundin sastu
við þíns sonar voða mein!
3.
Getur nokkurt harðlynt hjarta
horft á Drottins móður bjarta,
án þess vakni viðkvæm tár, –
án þess öllum verði’ að vikna
við þá sjón, er hana stikna
sjá við Herrans heljarfár.
4.
Fyrir brotin breyskra lýða
bitra ofraun sér hún líða
arfa Drottins eingetinn, –
sér hann krýndan sárum oddum,
sér hann stunginn naglabroddum,
uns hann gaf upp anda sinn.
5.
Lilja Drottins líknarbjarta,
legg mér sorgarflein til hjarta,
grátið uns ég get með þér.
Lát mitt andans inni brenna,
elsku Krists svo megi kenna,
uns hann verður eitt með mér.
6.
Heilög mey, mitt hjartað snauða
hefjast lát frá synd og dauða
fyrir krossinn frelsarans.
Minna vegna var hann særður,
vegna mín í dauðann færður.
Kjós mér hlut í kvölum hans!
7.
Ó, að mætti eg með þér gráta,
muna Drottins kvöl og játa
eins við lán sem kólgu kífs!
Undir krossi Herrans hjá þér
hæli blessað virstu ljá mér,
meðan hér ég hjari lífs!
8.
Himindrottning, mærust meyja,
mér til líknar virst þig hneigja,
hjálpi mér þín hjartasorg;
svo ég læri fórn að færa
frelsarans kæra, slög ef særa,
hver sem fer um tún og torg!
9.
Lát mig Drottins sárum særast,
sitja kyrran, ekki bærast,
knúinn ást, frá krossi hans.
Lát mér brenna brjóst og anda,
blessuð mær, svo fái standa
sýkn á degi dómarans.
10.
Ger mitt vígi Kristí krossinn,
kvalir hans mín verndar-hnossin,
elskan hans sé unun mín!
Og er kveð ég líkam liðinn
leið mig, rósin Guðs, í friðinn,
þar sem aldrei dýrðin dvín.