Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Áns rímur bogsveigis 4Áns rímur bogsveigis – fjórða rímaBálkur:Áns rímur bogsveigis
Fyrsta ljóðlína:Nú skal gjöra að gömlum sið
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1400
Flokkur:Rímur
Skýringar
Sjá fyrirvara í upplýsingum um heimild.
Byggt á prentaðri útgáfu Ólafs Halldórssonar en stafsetning hefur verið samræmd. 1. Nú skal gjöra að gömlum siðganga út um sorgar hlið kallsa ekki um kvenna lið só kurteis skálldin styggist við.
2. Afmors menn þótt angri pínekki kemur það stórt til mín þann veit gjörst um þorna Lín þvingar móður er kemur til sín.
3. Só er nú margur mansöngs smiðrmjúkan dikt að auka viðr láti þér eigi leggjast niðr listug orð ef kvinnan biðr.
4. Skreyti orð um skarlaz Bilskálldin ung að nóg eru til enn eg brögnum bjóða vil af bögunum Áns eð fjórða spil.
5. Þann skal fylla fræða stútfílan beið af Áni sút döglings mann fyrir dyrnar út dregr hann rétt sem eiki bút.
6. Só skal marka mellu verað megi þig kenna ölldin hver þáttu kemr í þengils her það man lengst að síðast er.
7. Aulinn varð af Áni felldraugað missti kappinn hrelldr sárin tóku að svíða helldr síðan var hann með hnífi gelldr.
8. Seg þú þegar að sólin skínsjálfum kóngi boðskap mín gersemi þessa og góðgrip þinn gelld eg honum fyrir bróður sinn.
9. Kreikar nú með krankleik þannKetill til skipa og Ingjalld fann reiður spurði hilmir hann hver hefir gjört þig slíkan mann.
10. Ánn er felldi Úlfa tvóallan réð mig blóði þvó bræður sagðist buðlung só bæta þér sá garpa vó.
11. Skræfan þín er skrauti firðskríttu í burt ú rminni hirð lúðrar burtu lyddan stirð lítils góðs af öllum virð.
12. Dögling þeim með dómi tjárdauða Áns og kemur til vár vinnr hann sjálfur sér til fjár af silfri brenndu merkur þrjár.
13. Árla dags er eyddist griðÁn fór í burt með þeirra lið þvíað hann grunaði fylkis frið fellir sér í skógi við.
14. aðra nátt er allt í sennIngjallds sveit frá höllu renn kveiktu elld só bærinn brenn í burtu vóru þá allir menn.
15. Síðan burt á saltan geimsigldi kóngr og Þórir heim húsa bæð að hjónum tveim hann réð gjöra í skógi þeim.
16. Þar var Án um þenna vetrþikja mun só hjónum betr húsa garð með heiðri setr hagari mann til varla getr.
17. Eigi varð af kallsi kvittklæði hans við sprundið hvítt plagar hann að sér pilsið frítt prófast niðr að ökla sítt.
18. Kyrtil grænan kappinn sníðrá kálfann frá eg að miðjan líðr þriði er rauður vænn og víðr vlala ofan að hnénu síðr.
19. Síðan stakk úr söluvóð færsá tók Áni mitt á lær brostu að honum brúðir þær baugalundi gengu nær.
20. Ferfalt kallar fljóðið káttfréttir hann að slíku brátt hæðin seg mér hringa gátt hvaðan er lognið úti þrátt.
21. Kyrtill þinn er kæran miðrkallsast hafa þau þanninn viðr lygnir hann að lendum niðr ljótr er yðvar klæða siðr.
22. Kvinnan gefr og kappinn mætrað kallsi þessu öngvar gætr alla bíðu uppi lætr eina hafa þau sæng um nætr.
23. Vórið kemr en vetrinn leiðvaski mann í burtu reið brúðir sýta bauga meið bóndi gekk með honum á leið.
24. Djarfr mun þess að dyljja hérdóttir þín hefir barn með sér það mun kæran kenna mér kalla eg satt það fljóðið tér.
25. Fæði sveinbarn silki Línsendið hann um land til mín enn ef fljóðið falldar lín fæðist upp í húsum þín.
26. Gullhring einn með góðan sanngreiðig þér kvað afreks mann sætu skaltu selja hann son minn beri til merkja þann.
27. Drengrinn vel fyrir Drífu baðdrósin grét eð vissi það gera mé þessu ekki að Án fór burtu þegar í stað.
28. Skála búi á skógi lágskundar Án um götuna þá Gáran heitir garprinn sá hann gjörði margan kvikan að ná.
29. Gáran sér að giptu þrautganga mann um skógar laut stigamaðr í skjölldinn skaut skaptið Án af pílu braut.
30. Örina lagði Án á strengeigi varð hún missi feng garprinn skaut af geslu þveng í gegnum skjölld og hönd á dreng.
31. Áni bauð þá Gáran griðgjarna kveðst hann vilja frið félagi vei mér fylgd og lið fátt má okkur standa við.
32. Án kvað mælt af öllum þáað illi rmenn hafa ratast hér á skatnar ganga í skálann svá skrúð og varning mátti fá.
33. Þar eru stórir steinar tveirstanda utar að veggnum meir frængi Hængs eð fleygði geir frétti að hvað skylldu þeir.
34. Lyddan svaraði laufa Ygglundin hans var löngum dygg þar hef eg reynt á rekka hrygg ef ráðist hefir í glímann stygg.
35. Annar steinn er hæri hérhæfa mun sá allvel þér ekki hefi eg hann ætlað mér ansar hinn og treystir sér.
36. Frá eg að þessi fýlan rögfrækin spurði Bjarnar mög hvórt vill kappinn kænn við slög kveikja elld eða sækja lög.
37. Hér má þreifa um harka pilthetjan svaraði allvel stillt vatn er hér að vakta illt elldinn kveiki eg þegar þú vilt.
38. Gyrðr er hann með góða sverðgarprinn leggur sér á herð býr til elld og blæs með ferð bóndinn hugsar starfa verð.
39. Ei var grómlaus garpa sáttGáran reiðir sveðrið hátt kappann hugði að kvista smátt kemr í sverð og brast við hátt.
40. Án nam spretta upp á fætranzar þanninn karprinn mætr illsku þína uppi lætr ekki muntu trúr um nætr.
41. Boð þín eru ei bóndi hreinbjóða viltu gestum mein því muntu í glímu grein gista verða enn hærra stein.
42. Gengust að sem glímdi tólfgrimmlega só jörðin skólf skjallda Týr á skylt við Hrólf skála búi var hraktr um gólf.
43. Allrar hafði auðnu misstÁni varð í glímu list fallið er nú fanti víst fæti stingr hann honum á rist.
44. Olboga setr í bringu beinbrýtur hrygginn aptr um stein það var dárans dauða mein drengrinn bregður sára tein.
45. Höggur af honum hetjan frómhöfuð í burt með skjótum dóm dregr hann út um dyrnar gróm og dysjar þar sem gröf var tóm.
46. Margra fekk hann manna lofminnst var þetta gjört við of nefinu stakk hann neðan í klof níðings þess fyrir sættar rof.
47. Kempan dvelst í skála skýrskýtur báði fugla og dýr rænti öngan randa Týr rekkrinn þar til vetrar býr.
48. Skundar austr á skóga næstskála sínum hefr hann læst garða fann og grindhlið læst gapri vex í augu fæst.
49. Átti garðinn ekkja fríðÁni heilsar kvinnan blíð dóms kveðst hann hjá dofra hlíð dveljast villdu eina tíð.
50. Hilldur svaraði handar skershefr eg valla traust til þess þig vill feigan fæðir hers fólk er hér í vöndum sess.
51. Verður ekki af völldum þínþó vísir gjöri mér dauða pín auðvíst er það auðar Hlín eg skal sjálfur geyma mín.
52. Gefur þú ekki um hilmis hatrhvórki sparast þér öl né matr umgangrinn var eigi flatr ekki er hann til starfa latr.
53. Jórunn heitir ekkjan súættuð vel og rík sem frú þar gekk Ánn með brúði í bú og byggja eina rekkju nú.
54. Fekk hann víf með fremd og snilldað frænda ráði og hennar villd var þar síðan veizlan gilld virðum skenkti brúðrin milld.
55. Garpnum fekk nú góða raustgjörir hann sér í skógi naust allt fyrir Áni liggur laust lýða smíði gjörir hann traust.
56. Formann sinn við frægðar lánfólkið gjörði í hjeraði Án sætti hann menn en rétti rán refsar þeim eð gjörði smán.
57. Án er sagður einkar framrörr og milldur blíðu samr valdur smiðr og vópnum tamr vitr og snjallr að afli ramr.
58. Faðir hans norður flótta trauðrfrá eg nú brátt að spyrðist dauðr Gaut á Hamri tæmdist auðr geymdi fé er ei var snauðr.
59. Grímur fréttir að garprinn bargillda sæmd í hjeröðum þar austur fór til Áns um mar allblítt með þeim frændum var.
60. Þórir kemr á þessi stundþangað austr á bróður fund biðr hann sína brjóta lund og bjóða sættir hilmis kund.
61. Ánn fekk þann veg orða gættalldri býð eg kóngi sætt lætr hann þínu lífi hætt löngu hefeg það fyrir þér rætt.
62. Frændi geym þú frelstr af nauðföðurleifð okkra og nógan auð Ingjallds lund er örm og smauð ætlar hann þér sáran dauð.
63. Ræsis veit eg ráðin aumrakti hann þar til margan draum Þórir gaf ei að þessu gaum Þundar taki þér horna straum. |
