Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Áns rímur bogsveigis 1Áns rímur bogsveigis – fyrsta ríma
ÁNS RÍMUR BOGSVEIGIS
Bálkur:Áns rímur bogsveigis
Fyrsta ljóðlína:Fræði hefr eg fólki veitt
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1400
Flokkur:Rímur
Skýringar
Sjá fyrirvara í upplýsingum um heimild.
Byggt á prentaðri útgáfu Ólafs Halldórssonar en stafsetning hefur verið samræmd. 1. Fræði hefr eg fólki veittfyrr að beizlu kvenna. Það er mér orðið undra leitt só öngu tek eg að nenna.
2. Vakta eg fyrr til vísna um nætrvar eg þá nokkru yngri. Nú kemur harðr í hugarins sætr harmurinn öllum þyngri.
3. Elskan bað mig inna sérafmors dikt af hendi. Ellin tekur það allt frá mér só ei máeg nefna kvendi.
4. Því hef eg vaktað vísna spilum vella þellur frómar. Heldur legði hún hugðu til hversu vísan rómar.
5. Þar taka fast að finna aðfrygðar hofmenn prúðir. Nú mun eg skeyta skötnum það að skjala ei lengr um brúðir.
6. Fylkis kóngar fyrr í öldfrá eg þeir Noregi réðu. Stálin brutu þeir stinn og köld og stórar eigur téðu.
7. Frá eg að einu fylki tveirfeðgar stýrðu ríkir. Ólaf hét og Ingjald þeir; ekki að mörgu líkir.
8. Ólafs lund var hýr og hæghélt vel góða drengi. Ingjald þótti yfrið slægr og undirförull við mengi.
9. Ása heitir Ólafs mey,Ingjalds kóngs var systir. Margan frá eg þá menja ey mann að eiga lysti.
10. Ása var þá eigi gift,ung og mannvönd bæði. Síðar verðr af silki-nift sagt í þessu fræði.
11. Ólaf hafði áttar tværauðar þellur fríðar. Sú hét Dís að dygðum kær er dögling festi síðar.
12. Önundur kóngur ýta vóáður veitti náðir. Ól við henni arfa tvó, Úlfar hétu báðir.
13. Ingjald hefir við Úlfa deiltum efni þeirra ríkja. Brýzt þar ei með brögnum heilt, báða vill hann svíkja.
14. Háði hann við þá hildur tværog hafði verr í báðum. Á frændur sína fjandskap slær, flár og illr í ráðum.
15. Í Hrafnistu sem herma skalhélt einn bóndi frægi. Nafnkunn ey fyrir Naumudal norður frá eg að lægi.
16. Björn hefir lagða blíða í sængbrúði er Þorgerður heitir. Sú var komin frá Katli hæng, köppum dygðir veitir.
17. Hrafnhildur var hennar mæðrHængr að nafni unni. Bóndinn átti brögnum skæðr börn við menja Gunni.
18. Þeirra dóttir Þórdís hétþrifin í öllum greinum. Gaut á Hamri gifta lét göfugum bónda einum.
19. Gauti átti gildan nið,Grím skal að nafni kenna. Eigi máttu allir við jafnast sveininn þenna.
20. Birni varð og bauga grundbarna auðið fleiri. Þóri nefni eg þeirra kund þar var flestum meiri.
21. Þórir fór í þengils hirðog þiggur sverð eð bezta. Sú er af kóngi kempan virð og kallast hetjan mesta.
22. Jafnan frá eg það öfundað fastaf Ingjaldz mönnum bæði. Beint er sverðið breitt og hvasst, bítur stál sem klæði.
23. Berr hann af flestum blíðu og megnBjarnar sonrinn teiti. Því var hann kenndur Þórir þegn, það var sverðsins heiti.
24. Sveinn er nefndur í söguna Án,sá var Þóris bróðir. Ýtar sögðu eigi smán, unnu fáir nema móðir.
25. Ekki lagðist sífellt sjásveinn í elda skála. Fæddist þann veg fólki hjá flestir hugðu hann gála.
26. Var þó heldr í vexti fljótr,vænir limir og stórir, Ára tólf var örva brjótr engu minni enn Þórir.
27. Nýtur hann lítt þótt nóg sé fénadda Týr enn hreini, Olbogar stóðu út og kné, einn er leppr á sveini.
28. Þá hefir tólf að aldri áreyðir gullz með mengi, Gekk í burt um grímur þrjár, getr hann fundið engi.
29. Án kom fram í eitthvert rjóðrutan af stóru bergi -þar stóð úti blístru bjóðr- og bannar steininn dvergi.
30. Austri fær ei innið sittÁns af málum stríðum. Þú hefir aldri heima þitt nema heitir þú mér smíðum.
31. Vestri spyrr hvað vinna skal,vígðr af inni sínu. Örvar fimm með einum dal só afli haldi mínu.
32. Fylgja láttu í fleina seim-fríðleg er það gæfa- eigi lítið örunum þeim, allt vil eg með þeim hæfa.
33. Derlings skaltu drósir þrjárdaga í skógi bíða. Eigi verðr oss allt til fjár, eg mun þetta smíða.
34. Færði hann honum enn fjórða dagfríðan boga og örvar. Þegninn horfði á þetta slag og þótti allvel gjörvar.
35. Síðan tók hann Suðra að fásilfr og penga hreina. Litur kvezt ekki leggja á um lítils háttar beina.
36. Austri gaf þá Áni stóler allar smíðir lærði. Þar eru á mynduð meistara tól og móður sinni færði.
37. Hann kvezt eiga hennar lundfyrir hvern mann fram að virða. Ekki frá eg þann örva Þund um annan nokkurn hirða.
38. Faðir hans gaf sér fátt um hann,frá eg só tímann reika. Afl hans vissi engi mann því aldri kom hann til leika.
39. Átján frá eg sem innir letrára fleina spilli. Þórir sat þar þenna vetr þeira var fátt í milli.
40. Þórir býst á þengils fundþegar að liðnum vetri. Ferjan hans var færð á sund finnzt þar engi betri.
41. Skjalda Týr til skipsins rannskein þá sól í heiði. Heiman sér hann hlaupa mann hefir sjá næsta á skeiði.
42. Brjótur kenndi bróður sinnBauga tals enn mæti: „Hvert skal ferðast, frændi minn? Fíflsleg eru þín læti.„
43. „Það er mér, frændi, flogið í lund,að ferðast út á geima. Vil eg með yðr á vísis fund og vera ei lengur heima.„
44. „Hvað mun fólinn fara með mérað finna herrann mæta að eigi mega nú höldar hér heima að þér gæta?
45. „Fara skal þó sem áður enn“,kvað eyðir Fófnis hlunna, „ekki munu þar allir menn jafnan hofsið kunna„.
46. Þórir brátt að þegnum veikog þrífur garpinn höndum. Strengir Án við stóra eik stritast hann ekki úr böndum.
47. Litlu síðar leit hann aftr,ljóp þar Án með byrði. Upp var dreginn með rótum raftr, reiður frá eg hann yrði.
48. Dundi Án með digra eikeð dregin var upp með rótum. Bróðir hans kvað býsna leik beint í slíkum hótum.
49. Bönd af sínum bróður skerr,byrjast fundir hættir. Læt eg ef þú lengra ferr laufan ganga um sættir.
50. „Eg hræðunst eigi hrottann þinn“,hristir svaraði geira, „viltu freista, frændi minn, hvór fær hér ráðið meira?„
51. Þórir greip hann þegar á loft,þrífur arminn hægra, veifði um sig virða oft, varð hans aflið frægra.
52. Frænda skaltu frægðar gjarn,forðast þenna váða. Má eg við þig sem minnsta barn mjög só öllu ráða.
53. Ungur sér það afreks mannÁn mun ráða verða stoðar nú ekki hræða hann þeir hafa sig nú til ferðar.
54. Vænum frá eg hann vópna meiðvaðmáls klæðin fengi allt fór Áni á öngva leið allt sem viðr hann hengi.
55. Út á þeirra öldu hestÁn réð fyst að ganga þar sem görpum gegnir vest gjörir hann sess að fanga.
56. Hverr er þessi inn langi lókr,lýðir spurðu stórir. Vella svaraði veitir klókr, við erum bræðr og Þórir.
57. Þá vildi engi innan borðsÁni í móti leggja, þótti honum það illt til orðs að erta lyndi seggja.
58. Nú hafa þeir í Naumudalnorðan ferju haldið. Tiggjar hafa þar tveir í sal tignar ráðum valdið.
59. Fréttin kom til fyrða tvistfæstum get eg að líki. Ólaf hafði andar misst en Ingjald sezt að ríki.
60. Þóri varð við þetta kippt,það mun nokkurs kenna, hann kvað ei að höguðu skipt um herra dauða þenna.
61. Ýtar kvómu að öðlings höllÁn var þar með seggjum. Ríman verðr að raskast öll sú reis að Boðnar dreggjum. |
