SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 8Alþingisrímur – áttuna ríma (Arnarhólsríma)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Þar sem sólin signir lá
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Þar sem sólin signir lásæl með væna geislastafinn, blikar hólinn Arnar á iðjagrænum skrúða vafinn.
2. Þangað bar af bláum mar— björt í kring þá svifu regin — sigurfarar súlurnar, sem að Ingólfs greiddu veginn.
3. Þar hefur Saga björt á brábúið, — því skal nú að hyggja, — hundadaghilmir þá hraustur vígi lét þar byggja.
4. Upp á garði geysihámginu hvoftar fallbyssnanna, mekki varð ei greint í grám grundin, loft né toppar hranna.
5. Þegar Danir ætluðu’ áÍslendinga að skjóta forðum, eins og hanar hólinn þá hlupu kringum búnir korðum.
6. „Batterí“ þeir byggðu hátt,bráðum skyldi’ ei neinu eira; skota gný og geira slátt gríðar-trylldan átti’ að heyra.
7. Dönum kreppti kuldinn að,króknuðu flestir þeirra’ um vetur, virkið eftir þó er það, þar sem bezta vígið getur.
8. Margir vildu fegnir fáfræga og dýra vígið góða; en — því skyldu engir ná álma-Týra neinna þjóða.
9. Þar er yndi út við sjá,uppi’ er tindrar stjarnan skæra: fljóðin yndisblíð á brá bjarta’ í vindi lokka hræra.
10. Hólnum pískrað oft er undástmál dátt í kyrrum leynum; þar má hvískra hal og sprund heyra lágt hjá fjörusteinum.
11. Þingmenn unnu þessum stað,þar var næði’ að hugsa málin; þangað runnu þegar að þyrst var bæði líf og sálin.
12. Þegar leið á þingtímann,þóttu undur bera að höndum: hraðsigld skeið af hafi rann, hvein og stundi Kári’ í böndum.
13. Var sem eldur léki’ um lá,ljóss í glampa allt nam renna, þegar kveldi þöglu á þúsund lampar sáust brenna.
14. Stóð þar drós í stafni fríð,stafaði ljós af hvarmi björtum, fegri’ en rós í fjallahlíð, fekk hún hrós í allra hjörtum.
15. Gullnir lokkar léku’ um háls,liljur hvítar barminn skrýddu; yndisþokki og fegurð frjáls fljóðið íturvaxið prýddu.
16. Töfrum alla heilla húnhölda snjalla mundi kunna, sem á fjalla blikar brún og blómin vallar morgunsunna.
17. Dana hún frá veldi var;Viðarr hét sá réði fleyi; svarta brún og svip hann bar, í sóknum lét hann bugast eigi.
18. Jötunn var að vexti hann,voðalega röddin drundi; sterklega bar hann brynþvarann, branda þegar hríð á dundi.
19. Þótti landið frúnni frítt;fögur skýin rauf þá sólin, skein að vanda bjart og blítt á „Batterí“ og Arnarhólinn.
20. Reisa vildi’ hún háa höllhólnum á með skrauti glæsta; af gulli skyldi’ hún glóa öll, gleðin þá var fengin æzta.
21. Ísland vildi hún unnið fá,Arnarhól og vígið sterka; bezt með mildi og blíðu þá baugasólin hugðist verka.
22. Frúin þá á þingið gekk,þingmenn fann að máli snjalla; brögðum gráum beitt hún fékk, bráðum vann hún flesta’ að kalla.
23. Blóminn Hafnar hýreygurhugum allra í skyndi sneri; svo að jafnvel Sighvatur, sjötugur kallinn, varð að sméri.
24. Svefnþorn stakk hún seggjum — þvísuma æði og gerning tryllti — hét það „Jac de Hennessy“; Halldór bæði’ og Þórð hún fyllti. 25 Laugi’ á foldu fleygði sér, fald á svanna pilsi kyssti; satt er, holdið óstyrkt er, ekki hann þó kraftinn missti.
26. Sór hann fljóði fylgd að ljáog flein að skaka af mætti öllum, hitnaði blóð í hetju þá, heyrðist brak á rómuvöllum.
27. Fegurð svanna samt ei fékksigrað þingmann Reykvíkinga; með Valtý hann að hildi gekk; hetjur slyngar engir þvinga.
28. Allur frúar flokkurinnfylkti nú við „Batteríið“ — mót réð snúa harður hinn — heiðri búið liðið tigið.
29. Ekki á þingi’ eg þar er með,þar sem falla menn til grundar. — Hagkveðlinga hátt eg kveð um hetjur snjallar innan stundar. |