Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 6Alþingisrímur – sjötta ríma (Bankaríma)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Nú skal búið Frosta far
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Nú skal búið Frosta farfljúga um leiðir Drafnar; yfir bláu bárurnar bregð eg mér til Hafnar.
2. Þar er auður, gæði, gull,gleðistundir nógar, ker af víni fleytifull, fagrir beykiskógar.
3. Þá í Danmörk Warburg var,víkingurinn frægi; aðsetur hann átti þar eitt í stærra lagi.
4. Hafði víða herjað sá,hlotið linna sýki; suður fór hann Saxland á, svam í Garðaríki.
5. Frakka’ og Breta’ hann barðist við,brúkaði kænsku slynga; en mælt er semja mundi ’ann frið við meykóng Hollendinga.
6. Lönd hann vann og frægð og fé,fylgdu jötnar honum; marga lét hann krjúpa á kné hjá kynja gullhrúgonum.
7. Fór hann þá á fund við Pál,frægan kappa og slunginn, – hvessti rödd og hóf svo mál hetjumóði þrunginn:
8. „Sendiför þér ætluð er,Íslands skaltu vitja; komdu þar sem þingið er og þjóðskörungar sitja.
9. Kauptu sál og sannfæring,í sóknum vertu’ ei linur; fullan silfri sjóvettling sendi’ eg með þér, vinur.
10. Landsmenn skortir lagarbál,lítið hafa að éta; vesöl mun ei seggja sál silfrið staðist geta.
11. Frétt hef eg að Fáfnir þarfeiknaból sér reiði, fullur illsku og eitrunar, upp á Bankaheiði.
12. Gæta fjárins fjögur tröllföst á einu bandi, kynjamögnuð eru öll austan af Bjarmalandi.
13. Fáfnir gerist gamlaður,gakk þú hann að finna, þér mun ekki örðugur ormur sá að vinna“.
14. Páll við brá og gekk á gnoð,gnötraði Rán og drundi; var að húnum hafin voð, hrannajórinn stundi.
15. Fleyið rann um voga’ að Vík,vendi Páll í staðinn; kom ei fyrr þar kempa slík, kynjaauði hlaðinn.
16. Mikill sá á velli var,veifaði regnhlífinni; kápu’ á öxlum báðum bar brúna’ úr refaskinni.
17. Sjóvettlinginn seggur skók,í silfrinu hringla mundi; af því jóðsótt Einar tók, Indriði litli stundi.
18. Fylgdi auðnum fjölkynngi,fengu sumir æði, Einar Ben og Indriði eins og léku’ á þræði.
19. Þessir fremstir „finans“-mennfylgdu glaðir Páli; vörnin þeirra er einstæð enn í því bankamáli.
20. Þó var fátt af þingmönnum,þeim er fylgja vildi; lækkað var í vettlingnum væna meira’ en skyldi.
21. Þá varð Laugi óðr og ær,öngu vildi sinna; Páls að barka kreppti klær kempan orkustinna.
22. Ekkert Páli ágengt varð,ill sú för hans þótti; brotnaði’ í trausta brjóstvörn skarð, brast í lið hans flótti.
23. Þetta Warburg fregnað fær,feiknareiður var hann; ámur miklar átta’ og tvær út á skip þá bar hann.
24. Rínar-bál frá Rússíárautt þar mundi glóa; heldur síðan hafið á hirðir fingra-snjóa.
25. Söng í ránum, rumdi grimmRán á óðum mari; löng í trjánum dundi dimm duna’ á góðu fari.
26. Þvoði úðinn öldujó,eimvél rámri knúin gnoðin prúð um svalan sjó sveimaði’ og ámum lúin.
27. Warburg hátt í stafni stóð,stór og frægðaríkur, þegar skeiðin öflug óð inn til Reykjavíkur.
28. Öllum sá af brögnum bar,brúna ýfði hnykla; annan sáu ýtar þar Alexander mikla.
29. Dökk var víkings ásýnd öll,augun snöru glóðu; allir horfðu’ á heiðið tröll, hissa’ í fjöru stóðu.
30. Upp á land hann ámur bar,áður sem er getið; sáu bragnar blika þar bjarta linna fletið.
31. Hækka brúnin þótti þáá þingskörungum vorum; margir vildu Warburg sjá og vera nær hans sporum.
32. Matfrið naumast hafði hannhrotta spennti gráan; allir sögðu ’hann örlátan, allir vildu „slá“ hann.
33. Þeir, sem skuldir þjáðu mestog þarfir líkams pína, þóttu nú í bankann best borga víxla sína.
34. Mörgum böl og meinin jókmegna bankakvefið; en Halldór Jónsson hló og tók hálfu meira’ í nefið.
35. Laugi og doktor Þórður þáþungar fengu hviður; höfuðin næstum alveg á í ámur steyptust niður.
36. Óráð fengu ýmsir skjótt,innanskömm í maga, fengu ramma riðusótt, römbuðu’ og tóku’ að að slaga.
37. Ofsjónir að augum bar:– urðu sumir trylltir – hraunin, jöklar, heiðarnar, hafísjakar gylltir, –
39. akurlendi, eimvélar,íslensk fley og vagnar, bæði radd- og ritsímar, — ruglaðir vóru bragnar.
40. Tók að vaxa’ af þingsveit þáþröngin Warburg kringum; óför búna sér hann sá að sækja’ að Íslendingum.
41. Samt er grímur sagt að tværá suma þeirra rynni, þegar gullsins geisli skær glampaði’ af ölkrúsinni.
42. Warburg fyllti fjölda manns,fór svo burt til Hafnar; auð ei jók sú herför hans hingað um vegu Drafnar.
43. Einars tók að hnigna hag,hjartað vonrof bíta, og revisórinn sælan dag síðan má ei líta.
44. Fáfnir enn í bæli býr,brýst um skepnan svarta. Enginn sækir törgu Týr til hans gullið bjarta.
45. Ríman þá er enda á. —Eikin Bráins túna, óðar fá nú skaltu skrá í skyndi frá mér búna. |
