Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 5Alþingisrímur – fimmta ríma (Fjárlagaríma)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Það er eitt af þingsins verkum
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Það er eitt af þingsins verkum–þangað skal nú víkja mál – út að hluta mönnum merkum mótað fagurt Rínar bál.
2. Keppist hver að köku sinnikappinn eldi’ að skara þá; brennur mjög í brjóstum inni bálheit gull- og silfurþrá.
3. Oft er rimman háð þar hörðust,hver vill sínum veita lið; aldrei sumir betur börðust, brugðið er því jafnan við.
4. Svo var og á þessu þingi,þótti harðna vopna dans; best þó sótti ’inn sóknumslyngi Sigurður snari’ og kappar hans.
5. Burt þeir héldu gulli gæddir,glampi stóð af ásjónum, undurfögrum fötum klæddir úr fjögra aura póstmerkjum.
6. Næst þeim dugði doktor Forni,dál’tið var hann rykugur; sagt er á þeim sama morgni sást hann ganga óhaltur.
7. Dróttir til hans drjúga bitadetta létu’ af borðum hám, því annars þóttust allir vita, hann yrkja mundi’ um þingið klám.
8. Silfri út þeir sáðu’ um götur,sínu hver þar eftir gekk; Bjarni til að skoða skötur skratti háa summu fékk.
9. Matthías vor á vængjum þöndumvatt sér snjall að hrúgunni. Gullið kreisti’ í heljarhöndum Haraldur inn ebreski.
10. Þeir, sem upp til himinhæðahóa drottins gemlingum, landssjóð talsvert létu blæða, líkt þeim var það, blessuðum.
11. Sent var læknum sáðið Kraka,svo þeir gætu keypt sér skol; drjúgan skerf þeir til sín taka til að rífa menn á hol.
12. Sýslumönnum síst má neitasilfrið um, er gert þeim var, svo þeir stæðust við að veita vín um næstu kosningar.
13. Dável þótti varið veravænni hrúgu af peningum til að kenna að kókettera kvennaskólastúlkunum.
14. Upp í matarskóla skínaskæru faldasólirnar, eitthvað þurfti til að tína til að fylla kjölturnar.
15. Jónas þurfti fólk að fræðaum færin betur æxlunar, — á hans ritum einkum græða yfirsetukonurnar.
16. Fé sem nemur fjölda bjórafengu’ í hlut sinn Templarar; enda er sagt þeir sitji að þjóra síðan fram á næturnar.
17. Súrir mjög á svipinn fórusumir burt og fengu ei neitt, en þeir furðu fáir vóru: féð er löngum óspart veitt.
18. Krókinn vildi’ af kappi makakvennaljóminn Indriði; þegar átti til að taka, tómhljóð var í skúffunni.
19. „Sverð og bagal“ sinn hann reiddi,sorglega brást hans fagra von; út er þingið auðinn greiddi, Einar hlaut hann Gunnarsson.
20. Gvend á Sandi sveið í lófann,synjuðu þeir um skáldstyrkinn, einn með hnýttum höndum skóf hann himingrautar-pottinn sinn.
21. Til að „spila á telegrafinn“trú eg þingið veitti ei fé, — á því hvílir helsi vafinn, „hasard-spil“ hvort ei það sé.
22. Stefán Sveinsson sigla vildisér til gagns og skemmtunar; kvaðst hann aftur kominn skyldi kenna mönnum reykingar.
23. Þingmenn bentu á tóbakstollinn,töldu skaðlegt því um líkt; sögðu að mætti sjálfur skollinn senda menn að læra slíkt.
24. Jóhann refum ótal eyddioft á grýttum fjallastig; styrkinn þó ei þingið greiddi, það var dauðans hrætt um sig.
25. Bestu húsin margir meinamoldarbælin gömlu sé, til að gera tigulsteina tókst ei Birni að safna fé.
26. Brynki, sá er fríðum fljóðumfagran kennir organslátt, ekkert fekk af unnarglóðum, út hann gekk og stundi lágt.
27. Ekkert fekk hann „Binni bróðir“,bágt þó væri um prestsgjöldin; verndi allir englar góðir Ólafsvalla guðsmanninn.
28. Þingið bændum veita vildivænan styrk sem alloft fyr, en er til þess taka skyldi, tæmdir voru sjóðirnir.
29. Endar ríma, úti’ er skíma,að mér gríma sækja fer. — Lofnin kímin lagar bríma, lof mér að híma’ í nótt hjá þér! |
