Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 2Alþingisrímur – önnur ríma (Valtýs ríma og Benedikts)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Nú skal byrja braginn á
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Nú skal byrja braginn áBensa hinum gamla; mest á þingi þótti sá þjóðskörungur bramla.
2. Hátt var ennið, hvatleg brá,harka í andlitsdráttum; gustur kaldur gaus um þá úr geysimörgum áttum.
3. Þar hafa örlög ramma rúnrist, er fáir skilja; atalt skein und augnabrún eldur þrjósku’ og vilja.
4. Þung var röddin, römm og snjöllrétt sem ofsaveður, eða hrynji hæstu fjöll heljar-skriðum meður.
5. Liðs fyrir þing sér leitaði’ hann,um landið var á hlaupum, en berserk aðeins einn hann fann í þeim mannakaupum.
6. Karli var það um og óút á fari tveggja stjórnmálanna’ á saltan sjó í svarta roki’ að leggja.
7. Valtýr undir Lómsey lá,laust í rómu harða; Nellemanni fékk hann frá feikimikinn barða.
8. Trjóna’ á dreka gein við grágráðugu Hildar róti; mátti stæltan stálkjaft sjá standa fjöndum móti.
9. Rafmagnsljós ei lýstu þarlýðum Valtýs snjöllum, en „mýraljósið“ magnað bar mikla birtu öllum.
10. Lauga mun eg minnast á,mesti jötunn var hann; ægilega ygglibrá andlitssvartur bar hann.
11. „Grenjaði voða-hljóð með há“,hnefum skjöldinn barði, dreka Valtýs djarfur sá drengilega varði.
12. Glæsimenni Valtýr var,af virðum flestum bar hann; þó um hann þytu örvarnar, aldrei smeykur var hann.
13. Orðahremmsur þutu þétt,þrumdi’ í mælsku tólum; stjórnarskútan leið fram létt líkt og vagn á hjólum.
14. Gramt var Lauga í geði þá,gráðugur valköst hlóð hann; meir en fyrr var biksvört brá, blóð í kálfa vóð hann.
15. Honum vits mun frýja fár,en fremur um græsku mundi grunaður sá kappinn knár; hann komst í land á sundi.
16. Spýttust „eiturormar“ þáút úr Guðjóns túla; og engir brandar bitu á berserkinn í Múla.
17. Landshöfðinginn lagði frálöngum hríðum mála: fús hann leggur aldrei á ísinn slétta’ og hála.
18. Nú var Bensa brjóstið þreytt,beygði karlinn mæði, en Valtý hann ei hræddist neitt, hjartað sló af bræði.
19. Bleki spúðu berserkir,beittir pennar flugu, málaoddar eitraðir inn í hjörtun smugu.
20. Sungu lengi sverðin bláseggjum dánarlögin; dundu í lofti og þutu þá þungu reiðarslögin.
21. Hné þá Bensi helveg að,hetju mæddi elli; eins og Hannes Hafsteinn kvað, hélt þó kappinn velli.
22. Íslands grétu fjöllin forn,fossinn gígju stillti; Einar sat og hljóður „horn“ harma sinna „gyllti“.
23. Þá var mikil þjóðar sorg,þá voru’ augu á floti, gnístran tanna í glæstri borg, grátur í Tobbukoti.
24. Minna Gustav Adolf áafrek kappans snjalla, sem við Lütsen sverði brá með sigri’, en hlaut að falla.
25. Það er gott að falla’ að foldfyrir ættjörð sína; látins yfir lágri mold ljúfar stjörnur skína.
26. Lofaður mun hann ekki um of,afrek hans og geðið, úr því Hannes Hafsteinn lof hefur um hann kveðið.
27. Valtýr undan halda hlaut,hraustur seint þó flúði; upp á drekann Einar „graut“ ákaflega spúði.
28. Kvað þá Valtýr: „Örvænt erekki’ um landsins bjargir, svo sem Nelli sagði mér, sjóli’ og ótal margir.
29. Annars dags eg betra bíðbröndum með að stríða; sérhvað hefur sína tíð, síst er neinu að kvíða“.
30. Lauk þá rómu, einskær ásttil ættlands sást þar skína, þar sem enginn, enginn brást elsku’ og rækt að sýna.
31. Enda læt eg óðsmíði,en aftur hef eg kliðinn, þegar Valtýs vitjaði vinur aldinn liðinn.
32. Sofa rósir, dreymir draugdóm og kærur saka; ofar ljósin luktum haug ljóma skær og vaka. |
